Virtual empathy: Positive and negative impacts of going online upon empathy in young adults

مردم می توانند پاسخ های همدلی به دیگران را به صورت آنلاین نشان دهند، اما در عین حال همدلی در جوانان کاهش یافته است، زیرا ارتباطات مبتنی بر فناوری به شایع تبدیل شده است. انتظار می رود که جابجایی زمان چهره به چهره با فعالیت های آنلاین تاثیر منفی بر مهارت های همدلی داشته باشد. از آنجا که تحقیقات تجربی مستقیم در این موضوع وجود دارد، مطالعه حاضر به دنبال تعیین ماهیت رابطه بین استفاده از اینترنت و همدلی است. بیش از 1000 بزرگسال جوان یک پرسشنامه آنلاین ناشناس را که در مورد استفاده روزانه از رسانه ها، همدلی واقعی در دنیا، همدلی مجازی، حمایت اجتماعی و اطلاعات دموگرافیک پرسیده شد، تکمیل کرد. نتایج نشان داد که به طور کلی، رفتن به اینترنت اثر منفی بسیار زیادی بر روی همدلی شناختی و عاطفی در دنیای واقعی و در واقع بهبود زمان صرف شده در ارتباط چهره به چهره داشت. بازی ویدیویی همبستگی واقعی در همسایگی زنان و مردان را کاهش داد اما زمان چهره به چهره را کاهش نداد. همچنین همدلی مجازی با همدلی واقعی همبستگی داشت، اگر چه نمرات همدلی مجازی کمتر از نمرات همدلی واقعی در هر دو جنس بود. در نهایت هم همدلی واقعی و همدلی مجازی با حمایت اجتماعی ارتباط مثبتی دارند، اما همدلی واقعی در یک رابطه 5-6 برابر قوی تر نشان می دهد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که صرف زمان آنلاین، زمان چهره به چهره را تغییر نمی دهد یا موجب کاهش همدلی واقعی در جهان می شود و نشان می دهد که شاید فقدان نشانه های غیرواقعی در جهان آنلاین موجب کاهش هماهنگی مجازی در مقایسه با دنیای واقعی می شود. به نظر می رسد اثرات منفی بودن آنلاین بر همدلی ناشی از فعالیت های خاص مانند بازی های ویدئویی و نه کل زمان آنلاین است.