Prejudicial stereotypes and testimonial injustice: Autism, sexuality and sex education

اوتیست ها اغلب با کلیشه های پیش شرطی مواجه می شوند که آنها به صورت غیرمستقیم، بیش از حد یا هیپوگلیسمی، فرزند و وابسته و / یا علاقه مند به رابطه جنسی هستند. علاوه بر این، جنسیت خود را به عنوان مشکوک، نیاز به "درمان" و یا به نحوی مدیریت شده است. این کلیشه ها توسط ویژگی های معمول اوتیست تغذیه می شوند که به عنوان مثال، افراد دوست ندارند لمس شوند و به دلیل اینکه آنها بی تدبیر هستند، به روابط عاشقانه علاقه مند نیستند. اوتیست ها به احتمال زیاد از همسالان غیر عادی خود برای دریافت آموزش جنسی و جنسیت یا تحصیل در روابط جنسی و اجتماعی که نیازهایشان را برآورده می کنند کمتر احتمال دارد. با استفاده از تجزیه و تحلیل بیانیه اظهارنظر آمانا فریکر (2007)، استدلال می کنم که نویسندگان نامزدهای بی عدالتی در ظرفیت آنها به عنوان دانش آموزان تجربیات جنسی خودشان هستند و به دلیل این که شهادت آنها به ندرت مورد درخواست و اعتبار در آموزش جنسی، تحقیقات و یا ادبیات پزشکی قرار می گیرد . در نتیجه، جهل و یا بی اعتبار کردن روش های مختلف بودن و انجام دادن ممکن است با بی عدالتی بیان شده از طریق قدرت هویت، کمبود اعتبار بخشی از شنونده و کلیشه های متداول ایجاد شود. من نتیجه می گیرم که مدارس به طور فوری نیاز به ارائه آموزش جنسی و جنسیتی دارند که اتیت را به عنوان موجودات جنسی تصدیق می کنند و از وجود جنسیت های جایگزین اذعان می کنند و به این ترتیب به فضیلت معرفتی در محیط های آموزشی کمک می کنند.