Optimizing small group discourse in classrooms: Effective practices and theoretical constraints

با توجه به این که فعالیت های گروه کوچکی از ویژگی های برجسته کلاس های علمی است، در این مقاله دو سوال در مورد گفتمان رخ می دهد که در حال انجام چنین فعالیت هایی است. اولا این است که آیا بحث گروه کوچک در مورد یادگیری دانش آموزان اهمیت دارد یا به عبارت دیگر، آیا اشکال گفتاری وجود دارد که اگر در گروه های کوچک رخ می دهد، افزایش دانش را افزایش دهد. با توجه به تحقیقات گذشته نویسنده، این سوال پاسخی روشن و مثبت دریافت می کند. سوال دوم مربوط به شیوع اشکال تولیدی گفتمان گروه کوچک در کلاس های علمی است و در اینجا تمرکز بررسی منظمی از تحقیق است که دیگران انجام داده اند. اگر چه یک ماده معدودی از مواد شناسایی شده است که گفتمان مربوطه را توصیف می کند، تقریبا هیچ کدام از آن ها فرم های تولیدی را به عنوان معیار نمی گیرد و شیوع آنها را مورد توجه قرار می دهد. این وضعیت امور مربوط به نظریه های مبهمی یادگیری است که فرایندهای کلیدی را در گفتمان کل طبقه که معلمان و فعالیت های جسمانی (و نه گفتمان) در سطح گروه کوچک رخ می دهد، تعیین می کنند. علاوه بر این، این نظریه ها احتمالا توسط تمرینکنندگان و همچنین محققان برگزار می شود. مفهوم این است که اگر گفتمان مبتنی بر کلاس در گروه های گروه کوچک بهبود یابد، برای علم، اساسا مسئله ایجاد استراتژی های مرتبط نیست. در عوض پذیرش این است که، به دور از انعطاف ناپذیری به فرایند یادگیری و یادگیری، گفتمان گروه کوچکی یک منبع است که باید به طور مناسب مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می شود که این پیام ممکن است فراتر از زمینه علمی باشد.