Age differences and short-term stability in hope: Results from a sample aged 15 to 80

در این مطالعه، تفاوت های سن در امید، از سن 15 تا 80 سالگی، سال ها و ثبات کوتاه مدت امید با استفاده از داده های طولی جمع آوری شده از 1453 شرکت کننده در پرتغال بررسی می شود. سطوح امید در گروه های بزرگسالان بالاتری نسبت به گروه بزرگسالان و بزرگسالان بالغ و بالاتر بود و بین بزرگسالان اوایل و اوایل (30-45 ساله) و بزرگسالی در اواخر و میانی (سنین 46-64 سالگی) به اوج رسید. وضعیت زناشویی و سطح تحصیلات به عنوان مدیران بالقوه هر دو سطح امید و ثبات امید مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که امیدوارترین فرد ممکن است یک بزرگسال متاهل بین سنین 30-64 سال باشد. امید به ثبات رتبه بندی در یک دوره زمانی 1 ساله در میان نوجوانان و گروه های سنی بالغ متوسط ​​بود و ثبات اوج آن از 30 تا 45 سالگی بود و یک سال و در سن پایین تر از گروه سنی جوان تر بود. با هم، این یافته ها نشان می دهد امید نسبتا پایدار در طول زمان و طول عمر است. پیامدهای درک ما در مورد مسیرهای پیشرفت امید و چگونگی دخالت بهتر برای ترویج امید مورد بحث قرار گرفته است.