Reading amount as a mediator between intrinsic reading motivation and reading comprehension in the early elementary grades

تحقیقات قبلی نشان می دهد که رشد کودکان در توانایی های خواندن با انگیزه خواندن ذاتی و میزان خواندن اوقات فراغت رابطه مثبت دارد. علاوه بر این، تعدادی از مطالعات قبلی به این احتمال اشاره می کند که میزان خواندن وقت صرفه جویی میان ارتباط مثبت بین انگیزش خواندن ذاتی و درک خواندن است. با این حال، تا به امروز، بیشتر شواهد موجود برای یک مدل میانجی یا مقطعی و یا محدود به دانش آموزان مدارس ابتدایی و دبیرستان است، در حالیکه نمرات ابتدایی اولیه به ندرت در مطالعات طولی مورد هدف قرار می گیرند. بر این اساس، مطالعه حاضر روابط طولی بین انگیزش خواندن درونی، میزان خواندن و درک خواندن در کلاس های ابتدایی ابتدایی را با توجه خاص به نقش واسطه گری در میزان خواندن بررسی کرد. با مطالعه مقادیر بین درک خواندن و انگیزه خواندن ذهنی دیگر، شواهد برای میانجیگری جزئی پیدا شد. با این حال، با خواندن مقدار بین انگیزش خواندن ذاتی و درک مطلب بعد از مطالعه، هیچ مدرکی برای میانجیگری (جزئی یا کامل) وجود نداشت. به این نتیجه رسیده است که در حال تبدیل شدن به خوانندگان پیچیده تر، دانش آموزان ابتدایی ابتدایی در اوقات فراغت خود را بیشتر می خوانند و این امر باعث می شود خواندن بیشتر در طولانی مدت برای آنها مفید باشد. در مقابل، اثر بالقوه مثبت خواندن وقت صرفه جویی در خواندن بعد از خواندن، به نظر می رسد که غیرممکن است و یا خیلی ضعیف است که به طور قابل اعتماد در فریم های طولانی تر تشخیص داده شود.