Hermeneutical injustice and outsourced domestic work

این مقاله استدلال می کند که مشارکت کار خانگی به عنوان کار عادی، نوعی بی عدالتی هرمنوتیک علیه کارگران خانگی است که کارشان از شیوه های اخلاقی قابل مقایسه با سایر مشاغل است. در میان دیگر خصوصیات متمایز، کارهای داخلی برون مرزی ناگزیر بر عدم تقارن جنسیتی و نژادپرستی ثروت و موقعیت اجتماعی متکی است، که شامل کار عاطفی است که قابل پرداخت نیست و در قلمرو ضرورتا خصوصی است که به راحتی قابل تنظیم نیست. سوءاستفاده از این ویژگی ها توسط گفتمان هایی که کار خانگی را به عنوان کار عادی انجام می دهند، تلاش می کند تا ادعاهای عدلی مربوط به کارهای خانگی را تشکیل دهد و به آنها پاسخ دهد و کارگران خانگی را از پذیرش چالش های ذاتی کار خود جلوگیری کند. ناکافی بودن این گفتمان به نظر می رسد در قبال محکوم کردن کار برون سپاری کار خانگی، به جای تلاش برای بازگرداندن آن.