Patient perceptions on the use of driverless ambulances: An affective perspective

حمل و نقل اورژانس پزشکی ارائه خدمات نجات زندگی بیماران خود را؛ با این حال، سطح کارکنان در ایالات متحده منجر به کاهش توانایی ها و یا حتی در شرایط شدید، عدم توانایی در ارائه خدمات آمبولانس می شود. همانطور که تکنولوژی همچنان افزایش می یابد، وسایل نقلیه بدون راننده به واقعیت تبدیل می شوند. ممکن است در آینده ای نزدیک این فن آوری بتواند از آمبولانس به طور خودمختار اداره شود. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی و تعیین تمایل بیمار به سوار شدن به آمبولانس بود که به صورت خودمختار عمل می کرد، به نحوی که برخلاف یکی که توسط یک انسان رانده شده بود. همچنین برای تعیین اینکه آیا تأثیر ارتباط میان تمایل به سوار شدن و نوع پیکربندی آمبولانس تاثیر می گذارد، اندازه گیری شد. از طریق استفاده از 3 مطالعه، یافته ها نشان می دهد که بیماران کمتر مایل به سوار شدن در سناریو هستند که در آن آمبولانس به طور خودمختار عمل می کرد، نه از پیکربندی های سنتی، و بین جنسیت و نوع پیکربندی آمبولانس با متقاضیان کم اهمیت مواجه بود در آمبولانس مستقل از مردان سوار شو. تأثیر آن به عنوان یک واسطه بین تمایل به سواری و نوع آمبولانس عمل کرد. علاوه بر این، از طریق استفاده از شش شکل کلی جهانی، مشخص شد که احساسات میانجی برای مردان ترس و شادی بوده است و احساس هیجانی برای زنان، خشم است. نویسندگان پیشنهادات عملی این یافته های پژوهشی را پیشنهاد می دهند و زمینه های پژوهش های آینده را ارائه می دهند.