How social identity shapes the working self-concept

این تحقیق فرایندی را بررسی می کند که گروه های برجسته آن، خودپنداره کار را تغییر می دهند. حساب آنتاگونیستی، که به وسیله تئوری خودکارشناسانه ترسیم شده است، ادعا می کند که وقتی گروه ها برجسته هستند، خود جمعی خود را تعریف می کند در حالی که خود فرد از بین می رود. در مقابل، یک حساب انطباق استدلال می کند که فرد فرد خود را به عنوان منبع پایدار تعریف خود عمل می کند. در حالی که خودپنداره کار می تواند جنبه های گروه های برجسته را به طور انعطاف پذیری ترکیب کند، ویژگی هایی که فرد فرد را تعریف می کنند، همیشه به صورت فعال نمایش داده می شوند. ما همچنین ابزار روانشناختی درون گروه را به عنوان مدعی تأثیر آن بر خودپنداره در نظر گرفتیم. برای مستقیما این فرضیه ها را مورد آزمایش قرار می دهیم، ما توانایی یک گروه را که قبلا به عنوان ابزار کم یا زیاد در روان شناسی مورد استفاده قرار گرفته اند، دستکاری کردیم و از شرکتکنندگان خواسته شد که صفات را به عنوان توصیفی خود توصیف کنند یا نه. هنگامی که گروههای گروهی برجسته می شدند، شرکت کنندگان به طور فزاینده خواص درون گروه را به عنوان توصیف کننده خود توصیف کردند. به طور کلاسیک، این اثر به طور عمده برای گروه هایی با ابزار روانی بالا ظاهر شد. بر خلاف آنتاگونیسم حساب، اما مطابق با حساب انطباق، اثر خواص فردی بر خودپنداره، به عنوان یک نتیجه از اهمیت ورودی کاهش نمی یابد.