Seeing risk and allocating responsibility: Talk of culture and its consequences on the work of patient safety

برای بهبود ایمنی بیماران، بیمارستان ها مداخلات را برای تغییر فرهنگ خود انجام داده اند. گرچه شور و شوق زیادی برای این مداخلات در سطوح سیاستگذاری و مدیریت وجود دارد، ما کمی درباره چگونگی صحبت پزشکان در مورد فرهنگ چه می دانیم؟ همانطور که آنها کار بهبود کیفیت و ایمنی را انجام می دهند. این مقاله به بررسی نحوه صحبت از فرهنگ در محل می پردازد، نشان می دهد که چگونه آن یک جناح است که می تواند خراب، مبهوت، و جلوگیری از اقدام اجتماعی جمعی لازم برای تغییر تمرین. یافته های این تحقیق بر اساس یک مطالعه دو ساله مطالعات قوم نگاری یک بیمارستان بزرگ در ایالات متحده است که ابتکار عمل بهبود ایمنی سازمان را به عهده گرفته است. آنها نشان می دهند که فرهنگ غالبا به عنوان یک ویژگی رفتاری افراد صحبت می شود، که شناسایی موانع اجتماعی و تسهیل کننده ها را دشوار می سازد. صحبت فرهنگی همچنین می تواند پدیده های ناخوشایند و در عین حال حیاتی اجتماعی را شامل می شود، از جمله تاریخ، سیاست و نابرابری در قدرت که ممکن است به تحویل مراقبت های ناامن کمک کند. عواقب ناشی از این ناآگاهی عبارتند از (1) شیوه هایی که ممکن است امنیت بیشتری را در نظر بگیرند در نظر گرفته نمی شوند و (2) مسئولیت اجرای عملیات ایمن برای کسانی که دارای کمترین مقام و توانایی برای کاهش خطر هستند، اختصاص داده می شود. این مقاله با بحث در مورد چگونگی صحبت از فرهنگ، نقش محور اجتماعی و نقش آن در ریسک در ایمنی بیماران را مختل می کند.