Physiological stress response to loss of social influence and threats to masculinity

نفوذ اجتماعی جزء مهمی از مفهوم سازی های معاصر مردانگی در ایالات متحده است. مردانی که در دستیابی به مردانگی با تأمین نفوذ اجتماعی در حضور مردان دیگر موفق به دستیابی به مردانگی نمی شوند، ممکن است در معرض خطر انقراض باشند. به همین ترتیب، مردان باید به شدت به دنبال پاسخ استرس به فقدان تأثیر اجتماعی در حضور مردان دیگر باشند. این مطالعه بررسی می کند که آیا مردان که از دست دادن تاثیر اجتماعی هستند، بیشتر از پاسخ استرس نسبت به مردان که نفوذ اجتماعی را به دست می آورند، استفاده می کنند، با استفاده از داده های جمع آوری شده در یک محیط آزمایشگاهی که شرکت کنندگان به صورت تصادفی به گروه های چهار نفره از ترکیبات مختلف جنسی اختصاص داده می شوند. گروه ها بر روی دو وظیفه ی حل مسئله کار می کردند. مستقلان ارزیابی تغییرات در تأثیر اجتماعی را با استفاده از یک معیار اعتبار سنجی که از کار آزمایشی در سنت نظریه ویژگی های وضعیت منتج شده است، مورد بررسی قرار دادند. کورتیزول به عنوان اندازه گیری پاسخ استرس مورد استفاده قرار گرفته است، زیرا در پاسخ به فقدان عزت نفس افزایش یافته است. نتایج نشان می دهد که مردان جوان که در طول کار با دیگر مردان جوان تاثیرات اجتماعی را از دست می دهند، پاسخ کورتیزول را نشان می دهند. در مقابل، زنان پاسخ کورتیزول را به از دست دادن نفوذ اجتماعی نشان نمی دهند و مردان هم با زنان کار نمی کنند. نتایج مطابق با فرضیه است که از دست دادن نفوذ اجتماعی در مردان ممکن است با یک پاسخ استرس فیزیولوژیکی همراه باشد زیرا حفظ نفوذ اجتماعی برای مردان بسیار مهم است در حالی که در حضور دیگر مردان است. این پاسخ فیزیولوژیکی به از دست دادن نفوذ اجتماعی، اهمیت دادن به مردان برای دستیابی به مردانگی را از طریق به دست آوردن و حفظ تأثیر اجتماعی و اجتناب از شرم و ناامنی مرتبط با عدم انجام چنین کاری نشان می دهد.