A synergetic model for human gait transitions

انتقال گیتی به عنوان دوچرخه سواری بین ایالت ها (به عنوان مثال حالت راه رفتن یا حرکت) یک سیستم دینامیکی غیرخطی در نظر گرفته شده است. یک رویکرد همگروه بالا به پایین برای مدل گذار رفت و برگشت از فرانک و همکاران اقتباس شده است. (2009) و به دو مجموعه مشاهدات تجربی اعمال شده است. در این رویکرد، فرض می شود که دامنه های حالت های مکانی فضایی و زمانی از حرکت یک فرم عمومی از معادلات تکاملی را برآورده می کند که برای سیستم های خودسازمانده جادویی و بی حوصلگی حفظ می شود. نتایج تجربی ارائه شده بر روی هیسترزیس در گذر از راه رفتن انسان به سوی حرکت و پیاده روی به عنوان یک تردمیل به عنوان عملکرد تند تردمیل و شتاب، تمرکز می کند که سرعت آن در طول آزمایش های تجربی افزایش یا کاهش می یابد. فرض بر این است که ثبات دوگانه در مدل همگرایی برای انتقال هیسترتیک به حساب می آید. بر این اساس، پارامترهای مربوط به مدل از داده های تجربی برآورد شده و اثربخشی مدل در پیش بینی اثرات هیسترزیس مشاهده شده مورد بررسی قرار گرفت.