Assessing and comparing relationships between urban environmental stewardship networks and land cover in Baltimore and Seattle

پیاده سازی سیاست های پایداری شهری اغلب نیاز به همکاری بین سازمان ها در سراسر بخش ها دارد. در واقع، معمولا تصدیق می شود که اداره توسط شبکه های محیط زیست ترجیح داده شده است به سازمان های فردی که به تنهایی عمل می کنند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که ساختارهای شبکه به طور گسترده ای متفاوت هستند و این تغییرات می تواند بر اثربخشی شبکه تاثیر بگذارد. با این حال، مطالعات بزرگی از ساختار و نتایج شبکه های زیست محیطی نادر است. تحقیقات کوچکی وجود دارد که ارزیابی می کند که آیا شرایط محیطی محلی بر ساختار شبکه اثر می گذارد و اینکه آیا ساختار یا حتی وجود یک شبکه تاثیر قابل اندازه گیری بر شرایط محلی دارد. این شکاف تحقیق ممکن است بخشی از تقارن با چالش های روش شناختی در مطالعه شبکه ها در فضای جغرافیایی باشد. این مطالعه به این چالش ها می پردازد و این پرسش را بررسی می کند که رابطه بین شرایط محیطی و شبکه های نظارت بر محیط زیست در بالتیمور و سیاتل چیست و چگونه این دو شهر مقایسه می کنند؟ ما سازمان های نظارت بر محیط زیست در هر شهر را مورد بررسی قرار دادیم تا اطلاعات مربوط به روابط سازمانی و مکان های فعالیت های نظارتی را جمع آوری کنیم. تجزیه و تحلیل شبکه های اجتماعی و رگرسیون فضایی به این داده ها برای بررسی روابط بین تغییرات پوشش سرزمین محله و اندازه گیری های شبکه اعمال شد. پوشش زمین به عنوان یک پیش بینی قوی در مورد حضور سازمان یا ساختار شبکه در هر دو شهر یافت نشد. با این حال، هر دو تعداد سازمان ها و تعداد روابط بین آنها به طور قابل توجهی با درصد سایبان درخت در محله بالتیمور همبستگی دارد. سیاتل روند مشابهی داشت، اما رابطه آن ضعیفتر بود. یافته ها به زمینه های پیشرو در نظارت بر محیط زیست شهری کمک می کنند و بنابراین نتایج در رابطه با توانایی آنها در جهت اطلاع دادن به تحقیقات آینده مورد بحث قرار می گیرد.