کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
7477072 1485201 2018 10 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Improving fire season definition by optimized temporal modelling of daily human-caused ignitions
ترجمه فارسی عنوان
بهبود تعریف فصل آتش با استفاده از مدل سازی زمانبندی به صورت روزانه از انفجارهای انسانی
کلمات کلیدی
مدلسازی سال نو، آتش سوزی های انسانی، رگرسیون لجستیک، الگوی فضایی، فصول بر پایه جرقه
ترجمه چکیده
مدیریت سرکوب خشکسالی معمولا بر پایه کنترل سریع همه جرقه ها است، به ویژه در کشورهای پرجمعیت با مقادیر فراگیر و در معرض خطر. برای به حداقل رساندن زیان های ارزش در معرض خطر با بهبود زمان پاسخ سرکوب منابع لازم است پیش بینی اشتعال، که عمدتا توسط مردم ایجاد می شود. مطالعات قبلی نشان داده اند که الگوهای انعطاف پذیری انسان به طور فضایی و زمانی بسته به فعالیت های اقتصادی و اجتماعی تغییر می کنند، از این رو، استفاده از منابع سرکوب در طول سال باید این الگوهای را در نظر بگیرد. با این حال، ظرفیت سرکوب کامل فقط در طی فصل های قانونی ایجاد شده آتش سوزی است که بر اساس رویدادهای گذشته و بودجه ها است که ظرفیت پاسخ را محدود می کند و از آنها آسیب می رساند. هدف از این مطالعه ارزیابی تعریف زمانی فصول فصلی از منظر الگوهای اشتعال انسان در مطالعه موردی اسپانیا است که در آن مردم بیش از 95٪ از آتش سوزی را ایجاد می کنند. انسانها در فعالیت هایی قرار می گیرند که در یک دوره زمانی خاص و در مکان هایی که با عوامل فضایی خاص مرتبط هستند، از آتش استفاده می کنند. متغیرهای جغرافیایی (جمعیت، زیرساخت ها، فیزیوگرافی و استفاده از زمین) به عنوان متغیرهای توضیحی برای الگوهای اشتعال انسان استفاده می شود. تأثیر متغیرهای این متغیرهای جغرافیایی در وقوع در طول سال با استفاده از مدل های رگرسیون لجستیک روز به روز تحلیل شد. مدل های روزانه برای سال های 2002 تا 2014، برای تمام واحدهای شهری در دو منطقه اقلیدسی اسپانیا (اقیانوس اطلس و مدیترانه اسپانیا) ساخته شده و مدل های مشابه در دوره های مداوم گروه بندی شده اند که به عنوان فصل های احتیاطی طبقه بندی شده اند. ما سه فصل فرسوده در منطقه مدیترانه و پنج منطقه در اقیانوس اطلس پیدا کردیم که با فصل های تقویم همخوانی ندارد، اما با درجه بالایی از موافقت با فصل های عملیاتی آتش سوزی تعیین شده فعلی است. نتایج ما نشان می دهد که فصل آتش سوزی اضافی در اواخر زمستان، اوایل و اوایل در منطقه مدیترانه و گسترش این فصل در منطقه اقیانوس اطلس، باید در آینده برای اهداف عملیاتی دوباره مورد توجه قرار گیرد.
موضوعات مرتبط
مهندسی و علوم پایه مهندسی انرژی انرژی های تجدید پذیر، توسعه پایدار و محیط زیست
پیش نمایش مقاله
بهبود تعریف فصل آتش با استفاده از مدل سازی زمانبندی به صورت روزانه از انفجارهای انسانی
چکیده انگلیسی
Wildfire suppression management is usually based on fast control of all ignitions, especially in highly populated countries with pervasive values-at-risk. To minimize values-at-risk loss by improving response time of suppression resources it is necessary to anticipate ignitions, which are mainly caused by people. Previous studies have found that human-ignition patterns change spatially and temporally depending on socio-economic activities, hence, the deployment of suppression resources along the year should consider these patterns. However, full suppression capacity is operational only within legally established fire seasons, driven by past events and budgets, which limits response capacity and increases damages out of them. The aim of this study was to assess the temporal definition of fire seasons from the perspective of human-ignition patterns for the case study of Spain, where people cause over 95% of fires. Humans engage in activities that use fire as a tool in certain periods within a year, and in locations linked to specific spatial factors. Geographic variables (population, infrastructures, physiography and land uses) were used as explanatory variables for human-ignition patterns. The changing influence of these geographic variables on occurrence along the year was analysed with day-by-day logistic regression models. Daily models were built for all the municipal units in the two climatic regions in Spain (Atlantic and Mediterranean Spain) from 2002 to 2014, and similar models were grouped within continuous periods, designated as ignition-based seasons. We found three ignition-based seasons in the Mediterranean region and five in the Atlantic zones, not coincidental with calendar seasons, but with a high degree of agreement with current legally designated operational fire seasons. Our results suggest that an additional late-winter-early-spring fire season in the Mediterranean area and the extension of this same season in the Atlantic zone should be re-considered for operational purposes in the future.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Journal of Environmental Management - Volume 217, 1 July 2018, Pages 90-99
نویسندگان
, , ,