Adjusting export tax rebates to reduce the environmental impacts of trade: Lessons from China

تخفیف های مالیاتی صادراتی یک ابزار سیاست مهم برای تحریک صادرات است که بسیاری از کشورهای در حال توسعه از آن استفاده می کنند. با این حال، تخفیف های مالیات بر صادرات بیش از حد و ترتیبات ساختاری نامطلوب می تواند منجر به تولید بیش از حد در صنایع بسیار آلوده و ایجاد محیط زیست شود. این مقاله با در نظر گرفتن چین به عنوان مورد مطالعه، اهمیت آماری رابطه علی بین بازپرداخت مالیات صادرات و انتشار آلودگی را تایید و تایید می کند. در این مطالعه با استفاده از مدل سازی تعادل عمومی محاسبه شده، اثربخشی تنظیمات بازپرداخت مالیات بر صادرات با هدف کاهش فشار محیطی برای دوره های زمانی مختلف تحلیل می شود. یافته شده است که پیش از سال 2003، بازپرداخت مالیات بر صادرات عمدتا صادرات را افزایش و ذخایر ارز خارجی را افزایش داد و بخش های بسیار آلوده کننده از بازپرداخت مالیات بر صادرات بالاتر از حد متوسط ​​بهره گرفتند که منجر به افزایش میزان انتشار آلودگی شد. بین سالهای 2003 و 2010، سیستم بازپرداخت مالیات بر صادرات به منظور کاهش حمایت از بخش های بسیار آلاینده صادرات اصلاح شد که منجر به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای شد. نشان داده شده است که لغو بازپرداخت مالیات صادراتی برای بخشهای بسیار آلودگی، گزینه مطلوبترین سیاست برای بهبود عملکرد زیست محیطی تجارت بینالمللی چین است. این مطالعه می تواند به عنوان مرجع برای کشورهای در حال توسعه دیگر که به طور مشابه به تخفیفات مالیات بر صادرات تکیه می کنند، استفاده کند تا بتوانند سیاست های خود را تنظیم کنند تا رشد اقتصادی را با کنترل آلودگی ترکیب کنند.