The relationship between formal and informal institutions for governance of public transport

با انتخاب کشورها با برخی از شباهت ها در ساختار نهادی، می توان کشف کرد که چگونه روابط می توانند حتی در یک چارچوب کلی نسبتا مشابه برای حمل و نقل عمومی متفاوت باشند. این تحقیق با استفاده از تحقیقات کیفی با بازیگران در کشورهای مختلف، به بررسی اینکه چگونه موسسات غیر رسمی به بازیگران می پردازند، در مورد محدودیت های موسسات رسمی و قانونی مذاکره می کنند. یافته ها نشان می دهد که موسسات غیر رسمی رابط های بحرانی را که مؤسسات رسمی حمل و نقل عمومی را به طور مطلوب تولید می کنند، صاف می کنند، بنابراین شواهدی ارائه می دهند که دو حالت حکومت در واقع بسیار مکمل هستند.