A station-based rail transit network vulnerability measure considering land use dependency

بلایای طبیعی، حملات عمدی و حوادث عملیاتی تهدیدات رو به افزایش در شبکه حمل و نقل ریلی را نشان می دهند. آسیب پذیری شبکه حمل و نقل ریلی یک نگرانی مهم از محققان و مدیران راه آهن است. این مقاله یک رویکرد قابلیت دسترسی مبتنی بر ایستگاه ارائه می دهد که با توجه به ویژگی های رفتاری مسافران و استفاده از زمین در تجزیه و تحلیل آسیب پذیری شبکه حمل و نقل ریلی. متغیرهای استفاده از زمین به عنوان درجه استقلال در حمل و نقل ریلی اندازه گیری می شوند. نسبت کاهش قابلیت دسترسی شبکه قبل و بعد از وقایع برای محاسبه عواقب بالقوه محاسبه می شود. بر اساس نتایج مقایسه ها با روش های موجود با کمک یک مشکل مثال، معیار دسترسی پذیری پیشنهاد شده نتایج بهتر و معقولتری را نشان می دهد که نه تنها شبکه راه آهن و جریان مسافر بلکه متغیرهای جایگزینی زمین و مسافرت در ارتباط با حمل و نقل ریلی . روش پیشنهادی سپس به شبکه مترو شانگهای اعمال می شود. داده ها برای تجزیه و تحلیل شامل داده های شبکه حمل و نقل ریلی، داده های جریان مسافر و داده های استفاده از زمین در اطراف ایستگاه ها است. نتایج نشان می دهد که آسیب پذیری شبکه حمل و نقل ریلی به طور مشترک توسط توپولوژی شبکه، جریان مسافری و متغیرهای استفاده از زمین تاثیر می گذارد. عدم استفاده از زمین در زمین، نسبت مساحت، و گزینه های کمتری در سفر، وابستگی زمین را به سفرهای مسافرتی راه آهن افزایش می دهد و موجب آسیب پذیری بیشتر شبکه ها می گردد. نتایج این کار مدیران حمل و نقل راه آهن را از درجه آسیب پذیری شبکه و ایستگاه ها و لینک های مهم و همچنین وابستگی به استفاده از زمین در آسیب پذیری اطلاع می دهد. یافته های این مطالعه می تواند نه تنها برای برنامه ریزی سایر روش های حمل و نقل، بلکه به منظور افزایش قابلیت انعطاف پذیری شبکه حمل و نقل عمومی در مناطق آسیب پذیر، بلکه برای توسعه استفاده از زمین در اطراف ایستگاه های راه آهن باشد.