A framework to analyze capability and travel in formal and informal urban settings: A case from Mumbai

این مطالعه ارتباط بین توانایی های فردی و زمان سفر در بمبئی را بررسی می کند. ما یک فرضیه مفهومی را با تمایز دادن جنبه های تولید (به عنوان مثال، رفت و آمد) از مصرف (به عنوان مثال، اوقات فراغت) جنبه های سفر، شکل می دهیم. ما استدلال می کنیم که افراد کم توان ممکن است بیشتر به جنبه های تولید متمرکز شوند، در حالیکه افراد توانا تر ممکن است بیشتر به جنبه های مصرف توجه کنند. دو فرضیه عملیاتی برای تایید تجربی ارائه شده است: (1) زمان سفر به طور قابل توجهی با توانایی فرد ارتباط دارد و برای افراد کمتر توانمندی کوتاه تر است و (2) واریانس زمان سفر، نشان از درجه آزادی حرکت، دارای یک رابطه مثبت است با قابلیت فردی برای تایید فرضیه ها به صورت تجربی، یک تحقیق در مورد فعالیت های سفر در خانوارهای متوسط ​​درآمد، محله های فقیرنشین و واحدهای توانبخشی در بمبئی هند انجام شد. نتایج ما از هر دو فرضیه پشتیبانی می کند، نشان می دهد که وقتی افراد توانایی کمتری دارند، اهمیت بیشتری به جنبه های تولید سفر می زنند، اما با افزایش قابلیت، جنبه های مصرف بیشتر حیاتی می شود. بر اساس یافته های ما، ما مفاهیم عملی را برای ارزیابی حمل و نقل در زمینه توسعه می پردازیم.