Impact of environmental assessment and budgetary restrictions in pavement maintenance decisions: Application to an urban network

آژانس های راه دور با چالش های پیاده رو سالمی، شبکه های رو به زوال و بودجه های نگهداری کافی مواجه هستند. این مطالعه به دو محدودیت در وضعیت کنونی در مدیریت ریلهای اشاره دارد. اولا، چون ارزیابی استراتژی های نگهداری به طور سنتی بر جنبه های اقتصادی و فنی متمرکز شده است، تاثیرات محیطی تصمیمات نگهداری را رد می کند. دوم، سیستم های مدیریت فعلی اغلب یک استراتژی نگهداری پیاده رو منحصر به فرد و بهینه شده بر اساس یک هدف خاص و محدودیت (ها) ارائه می کنند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی تاثیر تأثیر عوامل محیطی و دسترسی به بودجه در طراحی استراتژی های نگهداری است. برای دستیابی به این هدف، مطالعه به دنبال یک روش سه مرحله ای بود. اول، این مطالعه، بررسی شیوه های موجود در نگهداری پیاده رو و معیارهای در نظر گرفته شده برای ایجاد کاربرد درمان های نگهداری و تأثیر آنها بر روی وضعیت پیاده رو است. سپس، استراتژی های نگهداری بهینه سازی شده با در نظر گرفتن سه سطح ظرفیت بودجه و یک ارزیابی پایدار که جنبه های فنی، اقتصادی و محیطی را بر روی چرخه عمر پیاده روی در نظر می گیرد، بهینه می شود. در نهایت، یک مطالعه موردی در رابطه با شبکه روبشی شهری در شیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که افزایش 2 درصدی در بودجه نگهداری اجازه می دهد که تصمیمات پایدارتری در زمینه نگهداری از قبیل بازیافت سرما در محل و تعمیر کامل تخته سنگ، که انتشار گازهای گلخانه ای آن پایین تر از سایر گزینه ها است، حساب شود. نتایج همچنین نشان می دهد که سطوح آسفالتی کاربردی و ریزنشتی بیشتر در پیاده روهای انعطاف پذیر توصیه می شود، زمانی که محدودیت های بودجه ای کم است، در حالی که درمان های توصیه شده برای پیاده روهای سفت و سخت حاوی تغییرات کوچکی با محدودیت های بودجه می باشند.