Revisiting history: Can shipping achieve a second socio-technical transition for carbon emissions reduction?

این مقاله بر تئوری تغییرات اجتماعی و تکنولوژیکی تاکید می کند تا تحولات اخیر در بهره وری فنی و عملیاتی کشتی ها را محاسبه کند که ممکن است چالش های پاکسازی را در حمل و نقل بهبود بخشید اما حل آن را حل نمی کند. با توجه به دیدگاه تاریخی، این مقاله استدلال می کند که حمل و نقل اساسا یک تقاضای مشتق شده است که ناشی از جداسازی فضایی تولید و مصرف است که از طریق زنجیره ارزش جهانی به هم پیوسته است، اما همچنین قادر می سازد. استدلال می شود که فرآیندهای دوگانه تخصص ویژه نوآوری (به عنوان مثال کشتی های کانتینر، حامل های باربری و غیره) و افزایش مقیاس هر دو کشتی و عملیات حمل و نقل، حمل و نقل را به سیستم های تدارکاتی افزایش پیچیدگی و رسیدن به دست آورده اند. هدف مقاله، نشان دادن استفاده از داده های ثانویه، روند بلند مدت در رشد انتشار کربن حمل و نقل برای بولکر ها و تانکر ها، و همچنین تاثیر افزایش مقیاس و سرعت کشتی در چنین انتشار است. یک روش مبتنی بر سوخت، مبتنی بر بالا به پایین، براساس برآوردهای مصرف سوخت، که از داده های صنعت ثانویه که مناسب برای تجزیه و تحلیل سطح کلان هستند، برای ارزیابی انتشار جهانی کربن حمل و نقل استفاده می شود. استدلال می شود که فناوری ها یا نوآوری های عملیاتی که سبب کاهش بار زیست محیطی حمل و نقل می شوند، در حالی که مفید هستند، نشان نمی دهند که تغییر رژیم سیستم اجتماعی و فنی که نیاز به تدارکات دریایی بین المللی برای کمک به بهبود پایداری دارد. در عوض فقدان نسبی مکانیسم های حکومت قوی در حوزه دریایی، تغییرات اساسی در تولید و مصرف است که احتمالا برای کاهش تقاضا برای حمل و نقل و در نتیجه در جهت بلندمدت مهم تر است.