Effects of noise exposure of other people on aircraft noise tolerability using a reference point approach

واکنش به سر و صدای هواپیماهای ناشی از توسعه فرودگاه، در بین افراد بسیار متفاوت است. این مقاله بررسی می کند که آیا سطح سر و صدایی که توسط افراد تحمل می شود تحت تاثیر قرار می گیرد، در حالی که آنها وضعیت خود را با موقعیت های دیگر افراد که به شدت تحت تاثیر سر و صدا هستند مقایسه می کنند. ما با تحقق مفهوم نقطه مرجع و تابع ارزش نظریه چشم انداز، مانع تحمل نویز فردی را مدل کردیم. پرسشنامه از سطوح مختلف مناطق آسیب دیده سر و صدا در یک فرودگاه فرضی تهیه شد. سطح قابل تحمل سر و صدایی توسط یک سر و صدای هواپیمای پیش ساخته شده از طریق هدفون اندازه گیری شد. تصمیم گیری مرتبط با سطح رضایت گزارش شده در مورد تغییرات تنظیمات فرکانس پرواز عملیاتی در فرودگاه. مصاحبه با ساکنان نزدیک فرودگاه مانیل در فیلیپین انجام شد. ما الگوریتم ژنتیکی را به طور مشترک برای برآورد پارامترهای مدل تحمل نویز و تابع ارزش ارزیابی کردیم. نتایج نشان داد که افرادی که بیشترین میزان آلودگی را تحت تاثیر قرار می دادند، حملات بالادستی بیشتری را تحمل می کردند. گرایش تحمل سر و صدا با شدت شرایط قرار گرفتن در معرض تماس با دیگر افراد افزایش می یابد، اما واکنش های پایین تر نسبت به افزایش نویز افزایش می یابد. ما همچنین حساسیت کمتری نسبت به تغییرات سر و صدا نسبت به سطح قابل تحمل قابل تحمل مشاهده کردیم. تحمل سر و صدای هواپیما و در نظر گرفتن شرایط تماس سر و صدا از دیگر افراد، به نظر می رسد که در مدیریت و سیاست سر و صدایی فرودگاه مورد توجه قرار گرفته است.