Developing a dynamic optimization model for electric bus charging infrastructure

مناطق شهری 64 درصد از مصرف انرژی اولیه و 70 درصد انتشار کربن را تشکیل می دهند. به همین دلیل، گزینه هایی برای کاهش گازهای شهری محیط شهری توجه بیشتری را به خود جلب می کنند. در این زمینه، حمل و نقل عمومی نقش مهمی را در کاهش سوخت و ساز حمل و نقل جاده های شهری بازی خواهد کرد. یکی از راه های موثر برای دستیابی به آن، انتقال سوخت به سوخت های پاک و اتوبوس های مدرن برق است که گزینه ای است که در چندین شهر در سراسر جهان در حال اجرا است. در این مقاله، با استفاده از استکهلم، سوئد، به عنوان یک مطالعه موردی، مبنایی برای ایجاد یک مدل بهینه سازی پویا برای ایجاد زیرساخت های شارژ برای اتوبوس های برق ارائه شده است. این مدل محدودیت ها را بسته به نوع متوقف کننده اتوبوس (توقف پایان یا وسط) تعیین می کند که بر زمان موجود برای شارژ در هر مکان خاص تاثیر می گذارد. همچنین نوع فن آوری بهینه برای اتوبوس ها را مشخص می کند: هدایت یا القایی. علاوه بر این، اتوبوس های الکتریکی با اتوبوس هایی که در زیست گازی یا بیودیزل اجرا می شوند رقابت می کنند. در این مقاله، نتایج سناریو کمینه سازی هزینه با محدودیت هایی که بر روی زمان و قدرت شارژ موجود قرار می گیرد، ارائه می شود، بین ایستگاه های پایان یافته و مراکز مهم حمل و نقل عمومی متمایز است. میانگین زمان شارژ 7.33 دقیقه با انحراف معیار 4.78 دقیقه برای تمام ایستگاه های اتوبوس است. مسیرهای اتوبوس درون شهر نیاز به زمان شارژ کمتری دارند که به طور متوسط ​​در حدود 3 دقیقه می باشد. نصب شارژر در مکان هایی که در مدل ارائه شده، نیاز به تنظیم زمان بندی و برنامه ریزی دقیق برای چگالی شارژ دارد.