Possible method to improve the stability of twisted superconductors

مقاومت در برابر سطح طبیعی بین نوارها / رشته ها / رشته های ابررسانای همسایه و مخالف در ساختارهای پیچیده باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا ضریب تلفات را در سطح قابل قبول بدست آورد. پایداری چنین سازه ها می تواند پس از آن بسیار کم باشد، زیرا ابررساناهای فردی بیشتر یا کم الکتریکی عایق هستند. در چنین ساختاری، هر گونه اختلال الکترومغناطیسی یا ناهماهنگی فضایی می تواند برای هادی و در نهایت برای کل طراحی زیان آور باشد. ما غالبا به طور عمده بر روی هادی های پوشش داده شده با رشته های کرافت زاویه دار نشان می دهیم که قرار دادن برخی ورقه های نرم در نوارهای ابررسانا بدون افزایش تلفات اتصال به طور قابل توجهی می تواند اتصال الکترومغناطیسی را افزایش دهد. نتایج ممکن است به ساختارهای ابررسانایی مشابه با زیان های بسیار زیاد اتصال افزوده شود، اما نیاز به ثبات بهتر، زیرا اشتراک فعلی بین اجزای ابررسانا برای پایداری الکترومغناطیسی هادی های طولانی ضروری است.