Reliability modelling and assessment of a heterogeneously repaired system with partially relevant recurrence data

در این مقاله مدلسازی آماری از شکستهای عادی و ارزیابی قابلیت اطمینان سیستمهای بازپرداخت مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف پر کردن یک شکاف در تجزیه و تحلیل داده های شکست کلاسیک، جایی که سیستم ها ناهمگن تعمیر می شوند و شکست های عادی ناشی از ویژگی های ذاتی، یا عوامل ناخواسته یا هر دو است. ابتدا مدل برای مدل زمان ورود شکست ها با استفاده از تابع شدت کلی یک فرایند نقطه معرفی می شود. سپس یک مدل سن مجازی برای مشخص کردن شکستهای عادی با هر دو تعمیر و نگهداری کامل و ناقص در نظر گرفته شده است. این مدل بیشتر توسط یک عامل مربوط به شکست و یک احتمال احتمالا اصلاح شده است که برای مدل سازی شکست ها به ویژگی های ذاتی و عوامل ناخواسته مورد استفاده قرار می گیرد. برای ارزیابی پارامتر، برآوردگر بیزان بازگشتی با استفاده از ایده ی نمونه گیری اهمیت پیوسته معرفی می شود. زمان ورود ناامنی های مکرر به طور فزاینده ای به برآوردگر بیزی می پردازد و برآورد پارامتر به تدریج با وقوع پیشرونده وقایع ناگهانی به روز می شود. یک روش مبتنی بر شبیه سازی برای ارزیابی قابلیت اطمینان است که براساس نمونه های خلفی پارامترهای مدل از نمونه گیری اهمیت پی در پی اجرا می شود. در نهایت، روش پیشنهادی از طریق تجزیه و تحلیل داده های زمین از یک سیستم قابل تعمیر، که از یک پروژه مهندسی عملی آغاز می شود، نشان داده می شود. مقایسه روش پیشنهادی با روشهای کلاسیک نیز در مطالعه موردی برای نشان دادن مزایای مدل پیشنهادی صورت گرفته است.