Cancer risk after radiotherapy for benign diseases

پرتو درمانی با دوزهای کم و متوسط ​​برای مدیریت چندین بیماری خوش خیم مورد استفاده قرار گرفته است. قرار گرفتن در معرض تابش یونیزه ممکن است احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهد. آگاهی از این احتمال برای ارزش گذاری مزایا و خطرات پرتودرمانی بر رویکردهای مختلف درمانی ارزشمند است. این مطالعه ابتدا اطلاعات اپیدمیولوژیک مربوط به القاء سرطان به علت پرتودرمانی را برای شرایط غیر بدخیم در دهه های گذشته بررسی می کند. اکثر این داده ها از بیماران تابش شده با تکنیک های معمولی که برای درمان برخی بیماری های خوش خیم که امروزه با اشعه ماوراء بنفش درمان نمی شوند، استفاده نمی شود. پیگیری مجموعه ای از بیماران تحت درمان رادیوتراپی مدرن برای اختلالات خوش خیم می تواند برای ارزیابی خطر ابتلا به سرطان ناشی از اشعه استفاده شود. تحقق این روند اغلب دشوار است به دلیل تعداد نسبتا کمی از بیماران تحت پرتودرمانی برای چنین بیماری هایی در بسیاری از کشورها و به علت مدت زمان پنهان برای ظهور بدخیمی پس از قرار گرفتن در معرض. ترکیبی از داده های دوزیمتری که می تواند توسط اندازه گیری های فانتوم یا سیستم های برنامه ریزی درمان یا محاسبات مونت کارلو بدست آمده با مدل های مناسب خطی و غیر خطی ممکن است منجر به برآورد های نظری از خطرات ناشی از سرطان ناشی از پرتودرمانی شود. محدودیت روش ارائه یک خطر سرطان کل بدن بر اساس مفهوم دوز موثر ارائه شده است. ریسک های خاص نظیر ارگانهای مربوط به سرطان پستان، اطلاعات مفید در مورد توسعه بدخیمی ها را در هر منطقه بحرانی در ناحیه ای، جزئی در حوزه و خارج از حوزه می دهد. عدم اطمینان برآورد خطر ابتلا به سرطان وابسته به ارگان مورد بحث قرار گرفته است.