Mitochondrial and endoplasmic reticulum dysfunction and related defense mechanisms in critical illness-induced multiple organ failure

بیماران با نارسایی چندگانه ناشی از بیماری های حیاتی، علیرغم پیشرفت شدید در مراقبت های ویژه، از مرگ و میر بسیار بالا رنج می برند. پاتوژنز این شرایط پیچیده و ناقص است. پرفیوژن بافت ناکافی و واکنش التهابی قریب الوقوع با آسیب شدید سلولی پیشنهاد شده است که نقش مهمی ایفا می کند، اما مداخله ای که این اختلالات را هدف قرار داده است، به طور عمده باعث بهبود نتایج بیمار نشد. از این رو، دیدگاههای درمانی جدید ضروری است. اختلال عملکرد سلولی، مشخص شده توسط اختلال عملکرد میتوکندری و استرس شبکیه اندوپلاسمی، به عنوان یکی از مهمترین عوامل توسعه نارسایی ارگان در بیماری های بحرانی شناخته شده است. چندین مکانیسم دفاعی سلولی هنگامی که سلول در معرض دوری قرار می گیرد، به طور معمول فعال می شود، اما ممکن است به بیماری های بحرانی ناسازگار یا ناکافی پاسخ دهد. این بینش ممکن است با تحریک این مکانیسم های دفاعی سلولی، گزینه های جدید درمان را باز کند. این بررسی خلاصه ای از درک فعلی در مورد نقش اختلال عملکرد میتوکندریال و استرس انزیم اندوپلاسمی در نارسایی های چندگانه ناشی از بیماری های ناشی از بیماری و خلاصه ای از مکانیسم های مربوط به دفاعی سلولی است. دیدگاه های درمانی مبتنی بر این مکانیسم های دفاعی سلولی مورد بحث قرار گرفته است. این مقاله بخشی از یک موضوع ویژه تحت عنوان تغییرات ایمنی و متابولیک در تروما و سپسیس است که توسط دکتر راغوان راجو ویرایش شده است.