Geographic range-scale assessment of species conservation status: A framework linking species and landscape features

مفهوم زیستگاه و وسعت فضایی ویژگی های کلیدی در محیط زیست چشم انداز است. تعریف غیر دقیق زیستگاه و انتخاب اشتباه مقیاس می تواند بر نتایج مدل و درک ما در مورد وضعیت حفاظت از جمعیت تأثیر بگذارد. ما یک چارچوب را پیشنهاد دادیم و به پنج گونه از نمایه های مختلف اکولوژیکی (1) برای مدل سازی وقایع گونه ها و (2) ارزیابی ساختار زیستگاه در نه مقیاس مختلف از منظره های محلی تا دامنه کل گونه اعمال کردیم. سپس، ما (3) حساسیت مقیاس هر متریک را ارزیابی کردیم و (4) ارزیابی شد اگر حساسیت مقیاس هر متریک بر اساس گونه تغییر کند. مدل ما در پیش بینی گونه ها برای همه گونه ها موفقیت آمیز بود. هنگامی که ما مدل های مناسب تناسب اندام را اعمال کردیم، کل مساحت زیستگاه باقی مانده از 83 تا 12 درصد از وقوع اولیه متغیر بود. به طور متوسط، نسبت میزان زیستگاه، قطعیت و ظرفیت بارگیری کاهش یافته و عملکردی افزایش یافته است به طوری که میزان مقیاس افزایش یافته است. مقدار محلی و تکه تکه شدن محل محلی ارزیابی شده، الگوی مشابهی را در محدوده گونه نشان می دهد، اما ظرفیت حمل و قابلیت اتصال - که ویژگی های بیولوژیکی را در نظر می گیرند - تحت تاثیر انتخاب مقیاس قرار گرفتند. همچنین گنجاندن ترجیحات گونه ها در مدل سازی زیستگاه، باعث کاهش اشتباهات کمیسیون شده است که ناشی از کم توجهی به وقایع گونه ها در مقیاس چشم انداز است. نمونه های محلی مناظر قادر به نشان دادن تمام ویژگی های محدوده گونه نیستند و نحوه برخورد انسان با محیط زیست باقی مانده بستگی به ویژگی های گونه دارد. وضعیت حفاظت از گونه ها باید ترجیحا در مقیاس دامنه ارزیابی شود و شامل ویژگی های بیولوژیکی گونه ها به عنوان یک عامل اضافی تعیین کننده جذب گونه ها در محدوده جغرافیایی باشد.