Habitat use by crop pests and natural enemies in a Mediterranean vineyard agroecosystem

حفاظت از زیستگاه های طبیعی در داخل سیستم های کشاورزی اغلب تنوع فراوان و گونه های دشمنان طبیعت زیستی را افزایش می دهد، اما لزوما کنترل بیولوژیکی آفات کشاورزی را بهبود نمی بخشد. تفاوت های استفاده از زیستگاه ها بین برخی از دشمنان طبیعی (به نفع مناطق طبیعی) و آفات (جمع شدن در گیاهان زراعی)، به رغم فراوانی بالایی از مزایا، کنترل کم آفت را زیر پا گذاشته است. برای آزمایش این فرضیه، ما استفاده از زیستگاه های مهم آفات انگور (مگس انگور انگور اروپایی و مینا مگس انگور) و دشمنان طبیعی (علف های انگلی و عنکبوت های انگور) و مقایسه جوامع دشمن طبیعی در سراسر زیستگاه ها را مشخص کردیم. پرتقال ها در پنج تاکستان (از انگور و گیاه علفی) و از زیستگاه های طبیعی مجاور، با استفاده از تله های فرومون، جستجو های بصری و خلاء نمونه برداری شدند. جمعیت های انگور انگور اروپایی و مایولبگوگ بیشترین درختان انگور بودند که دورتر از زیستگاه های طبیعی بودند. نسبت دشمنان طبیعی از میان تمام شهروندان، بیشترین زیستگاه طبیعی را داشت. تنوع پارازیتوئیدی در زیستگاههای طبیعی بیشتر بود، در میان گیاهان علفی در میان تاکستان ها و پایین ترین در انگور، و فراوانی آنها در گیاه علفی بیشتر از انگور بود. توزیع پارازیتوئید ها بین زیستگاه های طبیعی و کشاورزی در بین گونه های مورفو متفاوت بود و ترکیب جامعه آنها در میان زیستگاه ها و تاریخ های نمونه گیری متفاوت بود. عنکبوت ها نسبت به پارازیتوئیدها کمتر از 9.2٪ (در مقایسه با 14.4٪ از کلیه نمونه های متحرک به ترتیب به ترتیب)، با این حال به طور مشابه توزیع شده اند. طبق پیش فرض، دشمنان طبیعی با گیاهان علفی بیشتر نسبت به آفات انگور مرتبط بودند، و ترکیب جامعه آنها بین زیستگاه های طبیعی و تاکستان ها متفاوت بود. برای حمایت از تنوع کامل پرتقال سودمند، گیاه علفی غیر گیاهی در اطراف و در داخل باغ های انگور باید حفظ شود.