دانلود مقالات ISI درباره مدلسازی عامل بنیان + ترجمه فارسی

یکی از منعطف ترین روش های مدل سازی، مدلسازی عامل بنیان یا عامل محور (Agent based Modeling) است. اساس نام گذاری این روش بدان جهت است که عامل ها نقش اساسی را در مدل ایفا می کنند. در این نوع مدلسازی هر یک از عوامل دنیای واقعی به صورت موجودیت های تصمیم گیر و کاملاً خودکار به نام عامل (Agent) مدل می گردند. هر یک از این عامل ها از بخش های متنوعی برای درک محیط، تحلیل آن و در نهایت اقدام برخوردار هستند. در حقیقت در مدلسازی عامل بنیان تلاش می شود فرآیند تصمیم گیری در دنیای واقعی توسط عامل های مشابه شبیه سازی گردد. مردم، شرکت ها، پروژه ها، دارایی ها، وسایل نقلیه، شهر ها، محصولات همگی می توانند در مدل به عنوان عامل تعریف شوند. برای هر یک از عامل ها رفتار آنها در مدل ترسیم می گردد و پس از اجرای مدل، هر یک از عامل ها به صورت مستقل از دیگری و بر اساس رفتار تعیین شده در محیط تعریف شده نقش ایفا می کنند. امروزه عامل‌های هوشمند بطور وسیعی در پروژه‌های عملیاتی و تحقیقاتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. موسسات و شرکت‌هایی مانند IBM، دایملر کراسلر، وزارت دفاع آمریکا و ناسا بطور موفقیت‌آمیزی از سیستم‌های مبتنی بر عامل استفاده می‌کنند و بکارگیری عامل‌ها رفته رفته به یک موضوع حیاتی در فرایندهای توزیع شده و غیر متمرکز تبدیل شده‌است. تمامی این تلاش‌ها را می‌توان به ۴ گروه زیر طبقه‌بندی کرد. مدلسازی عامل بنیان (ABM) یک روش مناسب برای شبیه‌سازی سیستم‌های پیچیده اقتصادی، اجتماعی و به‌طور کلی سیستم‌های پیچیده‌است. این روش مکمل و بسط روش‌های اقتصادسنجی است که تعاملات میان عامل‌های سیستم و سازگاری در سیستم را ترکیب می‌کند. از آنجا که ABM مطالعه واحدهای فردی را ممکن می‌کند، ناهمگنی در میان عامل‌های سیستم ایجاد می‌شود. در مدل سازی عامل بنیان می‌توان با استفاده از قوانین ساده تصمیم‌گیری، پدید پیچیده کسب و کار را توصیف کرد (دانایی، بافنده 1396). تحلیل پدیده بازاریابی با روش‌های تحلیل یا تجربی متداول بیش از حد پیچیده‌است، ولی اغلب می‌توانند با استفاده از این رویکرد مدل سازی شوند. تجزیه و تحلیل مدل سازی عامل بنیان به وسیله شبیه‌سازی، «عامل» های فردی است. این عامل‌ها در تعامل با هم و در ساختار شبکه اجتماعی شکل می‌دهند، نتایج نوظهوری را ایجاد می‌کنند. در این روش خصوصیات عامل‌های مصرف‌کننده به صورت منحصر به فرد تعریف می‌شوند. این مدلسازی در حوزه سیستم های اقتصادی و اجتماعی توسط محمودزاده، بافنده و دانایی برای اولین بار در ایران در سال 1394 توسعه داده شد. ولی با توجه به پیچیدگی زیاد این نوع مدلسازی محققان کمتری تمایل به استفاده از این روش دارند. هرچند محققین حوزه های مهندسی کامپیوتر (به ویژه هوش مصنوعی) در تحقیقات خود به صورت تخصصی و از دید عامل کامپیوتری بررسی هایی را انجام داده اند ولی نیاز به توسعه و کاربرد آن مشهود است.