آشنایی با موضوع

روش کنترلی پسگام یا بک استپینگ Backstepping یک تکنیک سیستماتیک بر پایه لیاپانوف برای طراحی کنترل های پایدار سیستم های دینامیکی غیر خطی می باشد. از آنجایی که در عمل شاهد حضور اغتشاشات و عدم قطعیت های مختلف در سیستم هستیم، نیاز است که کنترلر طراحی شده قابلیت مقاومت در برابر این عدم قطعیت ها و اغتشاشات را داشته باشد. بنابراین در اینگونه موارد، از روش بهبود یافته ای به نام پسگام مقاوم استفاده می شود که در آن یک ترم دمپینگ غیرخطی به کنترلر اضافه می شود تا بتواند در برابر اغتشاشات و عدم قطعیت های پارامتری سیستم مقاومت کند. روش پسگام در طی سال‌های 1990 توسط پیتر کوتوویچ و همکارنش برای طراحی کنترل‌های پایدارکننده جهت کلاس خاصی از سیستم‌های پویای غیرخطی توسعه یافته است. این سیستم ها از زیرسیستم هایی ساخته شده‌اند که از یک زیرسیستم غیر قابل تقلیل که می‌تواند با استفاده از متدهای دیگر پایدار شود، ایجاد می‌شوند. به دلیل وجود این ساختار بازگشتی، طراح می‌تواند فرایند طراحی را از سیستمی که می‌داند پایدار است شروع کند و بعد به کنترل‌کننده‌های جدیدی که هر زیرسیستم بیرونی را پایدار می‌کنند بپردازد (بازگشت به عقب). این فرایند زمانی که به کنترل نهایی برسیم، به پایان می‌رسد. بنابراین، این فرایند را با نام پسگام نامگذاری می‌کنند. روش پسگام یک متد بازگشتی برای پایدارسازی مبدا یک سیستم در قالب بازخوردی صریح (strict-feedback)، ارائه می‌کند.
در این صفحه تعداد 317 مقاله تخصصی درباره پسگام، بک استپینگ که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید.
در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
مقالات ISI پسگام، بک استپینگ (ترجمه نشده)
مقالات زیر هنوز به فارسی ترجمه نشده اند.
در صورتی که به ترجمه آماده هر یک از مقالات زیر نیاز داشته باشید، می توانید سفارش دهید تا مترجمان با تجربه این مجموعه در اسرع وقت آن را برای شما ترجمه نمایند.