Multilevel assessments reveal spatially scaled landscape patterns driving coastal fish assemblages

تحقیقات اکولوژیک، به ویژه در محیط های دریایی، تمایل به تمرکز در زیستگاه های مجزا و اغلب مقیاس های یکپارچه را دارند و بنابراین برای فرآیندهای زیست محیطی که در مقیاس های فضایی چندگانه عمل می کنند، توجه نمی کنند. در اینجا ما قصد داریم بررسی کنیم که چگونه مجموعه های ساحلی ماهی تحت تأثیر الگوهای چشم انداز قرار می گیرند و مقیاس های مکانی چندگانه را به اثبات می رسانند، برای ارزیابی قدرت این انجمن ها و شناسایی مقیاس های فضایی مناسب که این انجمن ها رخ می دهد. ما از طریق یک مدل چندسطحی برای ارزیابی ارتباط معیارهای چشم انداز با مجموعه های ماهی، در سه مقیاس فضایی نهفته در دریاهای ساحلی معتدل تشکیل شده از مراتع سواحل دریایی، دشت های شنی و صخره های سنگی استفاده می کنیم. معیارهای ترکیب منظر، به صورت پوشش گیاهان زیست محیطی، به طور قابل توجهی بر مجموعه های ماهی در مقیاس های کوچک (متر) و متوسط ​​(صدها متر) تأثیر می گذارد، در حالیکه شاخص های پیکربندی چشم انداز در هر سه مقیاس (از متر به کیلومتر) ارزیابی می شد. غنای گونه تنها تحت تاثیر الگوهای منظره کوچک قرار گرفت (پوشش صخره های صخره ای، ارتباط مثبت)، در حالی که فراوانی کل با الگوهای چشم انداز اندازه گیری شده در مقیاس های کوچک و متوسط ​​شامل معیارهای مرتبط با ترکیب منظر (پوشش صخره های صخره ای، ارتباط مثبت) و آنهایی که ناهمگونی چشم انداز (ارتباط منفی) را نشان می دهند. به طور مشابه، فراوانی گروه های عملکردی مختلف تحت تأثیر معیارهای سازگاری با تحرک و ویژگی های اکولوژیکی و رفتاری آنها در تمامی مقیاس های فضایی قرار گرفت. این نتایج نشان می دهد که چگونه الگوهای منظری بر مجموعه های ماهی های ساحلی تاثیر می گذارند و به ویژه نشان می دهند که الگوهای منظر منظره مقیاس پذیر، که در سیستم های اکولوژیک پیچیده به طور کلی اندازه گیری می شوند، به صورت همزمان، اما نه همیشه به طور مساوی در مجموعه های گونه عمل می کنند.