A comparison of the clinical and experimental characteristics of four acute surgical pain models: Dental extraction, bunionectomy, joint replacement, and soft tissue surgery

وقتی یک کارآزمایی بالینی یک داروی ضد درد منفی را تولید می کند، مهم است که تأثیر (در صورت وجود) خطای تجربی بر اعتبار این نتیجه را در نظر بگیریم. گرچه تلاش برای شناسایی و به حداقل رساندن خطای آزمایشی در تحقیقات درد مزمن به طور جدی آغاز شده است، کار کمتری برای بهینه سازی روش درد حاد انجام شده است. از مقالات روش شناسی درد حاد جراحی که در دهه اخیر منتشر شده اند، تقریبا همه بر روی مدل دندان یا بونیون تمرکز می کنند. داروهای ضد درد معمولا در انواع مختلفی از مدل های جراحی مورد ارزیابی قرار می گیرند که در نهایت شامل مدل مبتنی بر بیمارستان می شود (مثلا جایگزینی جراحی و جراحی بافت نرم). هر روش جراحی دارای ویژگی های بالینی منحصر به فردی است که باید به منظور بهینه سازی طراحی و انجام مطالعه مورد توجه قرار گیرد. بخش عمده ای از دانش روش شناختی که از مطالعات بنیون و دندانپزشکی حاصل شده است به سایر مدل های جراحی قابل استفاده است، اما برخی از برداشت ها خطرناک هستند. هدف از این بررسی (1) به طور کیفی توصیف ویژگی های بالینی و تجربی 4 مدل جراحی کلاسیک: استخراج دندان، بونونکتومی، جایگزینی مفصل و جراحی بافت نرم است. و (2) مدل های کمی را با تجزیه و تحلیل 3 عامل: اندازه اثر، نرخ ثبت نام و جمعیت شناسی مقایسه کنید. ما دریافتیم که مدل های استخراج دندان و مدل های بونونکتومی حساسیت بیشتری نسبت به جایگزینی جراحی و مدل جراحی بافت نرم داشتند. این احتمال وجود دارد که این یافته ثانویه به شرایط آزمایشگاهی برتر است که در آن مدلهای دندانپزشکی و بونون اجرا می شود (استفاده از چندین مرکز که توانایی کاهش جراحی، بیهوشی و اختلالات پس از عمل را دارند).