Mechanism of buttress walls in restraining the wall deflection caused by deep excavation

هدف از این مطالعه بررسی مکانیزم و خصوصیات دیوارهای محوری در محدود کردن انحراف دیوار در حفاری های عمیق است. برای انجام مجموعه ای از مطالعات پارامتری بر روی طول، فاصله، ضخامت، عمق و توالی تخریب دیوارهای محوری از روش عنصر محدودی سه بعدی استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان داد: هنگامی که دیوارهای محکم در کنار حفاری تخریب شدند، سفتی خمشی که توسط دیوارهای محوری به دیوار دیافراگم افزوده شد، قادر به کاهش اثر انعکاسی دیوار دیافراگم نبود. اثر یک دیواره مخروطی که مانع از انحراف دیواره می شود عمدتا از مقاومت اصطکاکی بین سطح دیوار حمایت کننده و خاک اطراف آن حاصل می شود، بنابراین طولی طولانی تر دیوار محوری باعث افزایش اثر می شود. هنگامی که دیوار کفپوش در حین کاوش نگهداری می شد، دیوار محکم می تواند به طور موثر مانع از انحراف دیوار شود؛ علاوه بر مقاومت اصطکاکی بین سطح و خاک اطراف، سفتی خمشی دیواره های محوری می تواند اثرات مهار کننده ای بر تغییر شکل دیوار دیافراگم ایجاد کند. تأثیر ضخامت یک دیوار حمایت کننده بر روی انحراف دیوار برای دیواره حمایت شده نگهداری نشده بود. با توجه به طول کل معادل دیوار استحکام، اثر مهار کننده افزایش طول دیوار استحکام بیشتر از این بود که باعث کاهش فاصله بین دیوارهای حمایت شده بود. برای به طور موثر استفاده از استحکام خمشی که توسط دیوارهای حمایت از دیوار به دیواره دیافراگم افزایش یافته است، دیوارهای پشتی بالای حفره نهایی باید تا پایان حفاری حفظ شود.