Sexuality in psychiatric institutions: Initiating some ethical reflections

تغییرات در رفتارها و حقوق بیمار در بیمارستان های روانپزشکی، برخی از موقعیت های پارادوکسی را به وجود آورده است: همسویی مفهوم مراقبت پدرسالاری در کنار الزامات قراردادی برای مراقبت؛ نیاز به محافظت از افراد آسیب پذیر، اما در عین حال آنها را قادر به انجام استقلال می کند. هر وضعیت سوالاتی را مطرح می کند که مستلزم بازتاب عمیق اخلاقی درباره بازنمایی ها، ارزش هایی است که بین مفهوم مراقبت و نیازهای بیماران پاره شده است. ما می دانیم که هنجارهای اجتماعی از یک دوره به یک دیگر تغییر می کنند و نویسندگان مقرراتی را که بیمارستان از زمان بازکردن آن فعالیت می کند مطالعه کرده است. برای بخش بزرگی از قرن بیستم، هرگونه اشاره به جنسیت از چنین مقرراتی کاملا ناقص بود. در دهه 1980، همزمان با لغو بخش های جداگانه جنسیتی و افزایش آزادی جنسی، نوآوری های جسورانه با هدف تقویت بیان جنسی در بیمارستان روانپزشکی ظاهر شد. در حال حاضر، مقررات داخلی دولت بیمارستان که روابط جنسی در محل بیمارستان ممنوع است. آیا ما هنوز قوانین و مقررات تاریخی گذشته را به بیمارستان خود می کنیم؟ در میان تمام سخنان بنیادی برای تعریف انسان، حقوق او، آرمان هایش برای سلامتی و خوشبختی، چه اصول اخلاقی باید برای تحلیل این مسئله انسانی استفاده کنیم؟ شیوه ای که ما در آن رفتار می کنیم و با دیگران ارتباط برقرار می کنیم، نشان می دهد که ما انسان ها را در نظر می گیریم. روانپزشکی در قلب این سوالات مربوط به انسان است، چه در معرض آسیب شناسی یا نه، در رابطه او با جهان اطراف او، و این مربوط به هر یک از ما است؛ بیماران و کارکنان پزشکی به شیوه ما در ارتباط با بشریت، خودمان و سایر افراد قرار می گیرند.