Conceptualizing vegetation in the Bantu Expansion: Reflections on linguistics in central African history

وضعیت تحقیقات زبان شناسی در باره انسانی در آفریقای مرکزی نشان می دهد که محیط های جنگل های بارانی محل های نامطلوب برای حل و فصل بسیاری از جوامع گفتاری اولیه مرتبط با گسترش جمعیت و زبان های بومی زبان در منطقه بوده است. توضیحات برای این ترجیح، تمرکز بر روی چالش احتمالی برای تطبیق سیستم اولیه برای حفاظت از بنتو در برابر محیط جنگل بارانی جدید است. سنت های اخیر با استفاده از شواهد زبانی، باستان شناسی و پائولو کلیماتیک استدلال می کنند که دوره های تغییر آب و هوا باعث رشد ساوانا، جنگلی ثانویه و چمنزار در حاشیه ها و حتی در قلب جنگل های بارانی شد. این محیط های باز بیشتر ممکن است گسترش زبان های بانتو را از طریق آفریقای مرکزی تسهیل نماید. با این حال، تجزیه و تحلیل مجدد از سه بازسازی اصطلاحات پیشنهادی پیشنهادی نشان می دهد که کلمات بنیادی اولیه برای شکل های عمومی پوشش گیاهی (جنگل ها، درختان و درختان و بوش) بینش کلیدی را در مورد شیوه های تغییر یافته ارائه می دهند که سخنرانان بنتو مفهوم و ارزش فضاهای غیر مسکونی مناطقی از پوشش گیاهی متراکم که اکثریت سخنرانان بنتو را انتخاب کرده اند در داخل مناطق بینابینی از جنگل های جنگلی، جنگل های ثانویه و چمنزار هایی که در سراسر جنگل های بارانی واقع شده اند.