Structural geology practice and learning, from the perspective of cognitive science

توانایی فضایی توسط تمرینکنندگان و دانشجویان زمین شناسی ساختاری مورد نیاز است و بنابراین، با توجه به مهارتهای مکانی در زمینه علوم شناختی، توانایی بهبود آموزش و تمرینات زمین شناسی ساختاری را دارد. مهارت های تفکر فضایی را می توان با استفاده از سه روش متفاوت، که می تواند به عمل جغرافیایی ساختاری مرتبط باشد. اول، تمایز بین جدایی (به بخشی از یک کل) و ترکیب (با هم پیوند دادن جنبه های کل) ساخته شده است. در حالی که هر کس توانایی اولیه برای جدا سازی و ترکیب دارد، کارشناسان به تفاوت هایی که توسط تجربیات خواص سنگ در زمینه ارائه شده اند، توجه می کنند. دوم، تمایز بین مشاهده روابط میان چندین اشیا به عنوان اقلام جداگانه یا روابط درون یک واحد با چندین بخش صورت می گیرد. کارشناسان می توانند به طور انعطاف پذیری روابط میان یا بین اشیا را به طور مطلوب در مورد انواع مختلف مسائل فضایی معقول در نظر بگیرند. سوم، تمایز بین استدلال در مورد اشیاء ثابت و حرکتی است. کارشناسان پیکربندی های استاتیک را که تاریخچه ی جنبش را رمزگذاری می کنند تشخیص می دهند و مدل های ذهنی فرایندهایی را که منجر به حالت استاتیک شده اند، ایجاد می کند. مشاهدات و نتیجه گیری های انجام شده توسط یک زمین شناس که منجر به سفر حادثه شده است با مشاهدات و نتیجه گیری های مربوطه ساخته شده توسط یک روانشناس شناختی علاقه مند به یادگیری فضایی مقایسه می شود. چارچوب ارائه شده، یک واژگان برای بحث در مورد مهارت های مکانی در داخل و بین زمینه های زمین شناسی ساختاری و روانشناسی شناختی فراهم می کند.