Response of Asian summer monsoon duration to orbital forcing under glacial and interglacial conditions: Implication for precipitation variability in geological records

واکنش موسوات تابستانی آسیایی و بارگیری مرتبط با آن تا 30 سال گذشته به شدت مورد بررسی قرار گرفته است، اما هنوز بحث در مورد اینکه آیا در فصل تابستان شمالی یا جنوبی در دوره زمانی پرجرم کنترل می شود یا نه. مطالعات مدل سازی مختلف انجام شده است که از نقش های بالقوه ای که در اثر نفوذ در هر دو نیمکره دیده می شود حمایت می شود. با این حال، در میان این مطالعات قبلی، تاکید اصلی بر شدت مصنوعی آسیا بوده است، با پاسخ مدت زمان مصنوعی که کمی مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعه حاضر پاسخ طول مدت فصل بارندگی در مناطق مختلف موسوم به تیرگی مدار و سهم آن در مجموع بارش سالانه با استفاده از یک مدل گردش خون معمولی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که طول دوره های بارانی، به ویژه خروج آنها، در شمال شرق آسیا و منطقه خلیج هند در منطقه بنگال، در برابر شرایط دشواری تحت شرایطی شبیه به شرایط دشوار حساس هستند. در مقایسه با کسانی که در طول تابش خفیف تر تابستان تابستان، فصل های بارانی مرتبط با موزون آسیایی در ناخوشایند شدن ضعیفتر، طول می کشد، هرچند که شدت پیک آن کوچکتر است. این طول عمر بیشتر بارندگی که منجر به تغییر در کنتراست حرارتی زمین-اقیانوس در ارتباط با گرمای دیابتی اتمسفری می شود، می تواند شدت ضعیف را در بعضی از نقاط ایجاد کند و پاسخ متفاوتی از کل بارش سالانه را ایجاد کند. با این حال، اثر مدت موزون آسیا تحت شرایط یخبندان محدود است. با این وجود، مدت زمان موسمی عامل مهمی است که می تواند بر میزان تغییرات اقلیمی در میان مدارس آسیا، همراه با شدت، غلبه کند و بنابراین باید در هنگام تلاش برای توضیح تغییرات مصنوعی در مقیاس در نظر گرفته شود.