From hydro/geology to the streetscape: Evaluating urban underground resource potential

به رغم تماس مداوم برای شناسایی بیشتر زیرزمینی در برنامه های برنامه ریزی شهری، شهرها هنوز هم در صورت نیاز نیاز به منابع زیرزمینی دارند. از لحاظ تاریخی، این شهر برای شهرهایی که از همکاری و اختلافات بالقوه بین، مانند آبخوانهای شهری و سیستم های زیربنایی زیرزمینی یا ساختمان های بنیادی استفاده کرده اند، پرهزینه است. برای برنامه ریزی شهری در یک پارادایم نیاز به منابع، خطرات مواجه می شود که مناقشات بین فعالیت های زیرزمینی شهری غیرقابل برگشت و ممکن است هم افزایی غیر قابل دستیابی باشد. محققان و تمرینکنندگان از رشته های مختلف برای مزایای توسعه زیرزمینی، انرژی های تجدید پذیر جایگزین و منابع آب آشامیدنی، فضای شهری اضافی و مواد جیوه قابل استفاده مجدد استدلال می کنند. تجسم پتانسیل منابع اولین گام در افزایش آگاهی از برنامه ریزان ظرفیت های زیرزمینی است. روش های نقشه برداری موجود تمایل دارند تنها به توسعه فضاهای زیرزمینی تمرکز کنند در زمینه هایی که نیازهای زیرزمینی در حال حاضر ضروری هستند و به صراحت با توزیع کاربری زمین موجود ارتباط برقرار نمی کنند. به عنوان یک جایگزین برای روش های موجود، این مقاله یک روش برای نقشه برداری از پتانسیل منابع زیرزمینی است که شامل چهار منبع منابع فضایی، آبهای زیرزمینی، انرژی زمین گرمایی و مواد ژئومتیک است که توسط پروژه عمیق شهر در موسسه فدرال سوئیس سوئیس در لوزان ایجاد شده است. سن آنتونیو، تگزاس، یک شهر با ارتباط پیچیده با سیستم آبخوان زیرزمینی، اما نیاز کمی و پشتیبانی فضای زیرزمینی، برای نشان دادن روش نقشه برداری است. دو خطوط حمل و نقل سریع خط راه آهن و اتوبوس های آینده که در گزارش های برنامه ریزی اخیر ارائه شده اند، با توجه به پتانسیل زیرزمینی چند منابع ناشناخته اما هنوز استفاده نشده اند. این مقاله با بحث درباره کاربرد این روش در شهرهای دیگر و امکان های ممکن برای بهبود آن نتیجه گیری می کند.