Speakers formulating their talk as interruptive

وقفه ها عمدتا به عنوان نقض روش های نوگرایی هنجاری و حقوق سخنرانی شناخته شده اند. در این مطالعه بیشتر، دیدگاه وسیع تر را نشان می دهد، نشان می دهد که سخنرانان می توانند به مسائلی از سازمان پیوسته، به غیر از نوبت گرفتن، زمانی که آنها ادعا می کنند بحث خود متوقف است. با استفاده از مجموعه ای بزرگتر از 72 مورد که ادعای صریح به وقفه داده شد، این مقاله از تجزیه و تحلیل مکالمه برای بررسی یک زیرمجموعه از 20 مورد که سخنرانان به طور خاص آنچه را که انجام می دهند، تعارض است. پدیده هدف ما عباراتی مانند «من می خواهم وقفه ای» و برای متوقف کردن عذرخواهی کنید. سخنرانان می توانند به طور متوالی بعضی از سخنرانی های آینده را بعنوان وقفه ای نشان دهند و همچنین می توانند به صورت گذشته نگرانه آنچه را که به عنوان یک وقفه گفته اند، پخش کنند. در هر صورت، اختلال قابل توجهی که در این رابطه اتفاق افتاده بود، این بود که به نوبه خود نباشند، بلکه به دنباله های دیگری از فعالیت، یعنی نظم مناسب فعالیت ها، سازماندهی موضوعات و جفت های مجاور. علاوه بر این، با توجه به مواردی از تنظیمات سازمانی، پیشنهاد می کنیم که به صراحت ادعای صحبت خود را به عنوان شرکت کنندگان متوقف می کند، دسته بندی های مربوطه عضویت و مسئولیت های مربوط به آنها را برای پیشرفت فعالیت ها در داخل تنظیمات نهادی.