Addressing replicability concerns via adversarial collaboration: Discovering hidden moderators of the minimal intergroup discrimination effect

در پاسخ به یک سری مطالعاتی که قادر به تکرار اثر فریب زیست شناختی شناخته شده در پارادایم گروه کم نیستند، برای شناسایی مدیران احتمالی اثر، همکاری مشارکتی انجام شد. متغیرهای مورد بررسی تفاوت های برجسته ای بین مطالعات انجام شده توسط همکاران است که در مقابل این اثر را مشاهده نکردند. در این مطالعه نتیجه گرفت که تمایل به تخصیص پاداش بیشتر به اعضای گروه حداقل (در مقابل تخصیص به طور مساوی به حداقل اعضای داخلی و خارجی) قوی تر شد زمانی که شرکت کنندگان به طور انحصاری اجتماعی نبودند، زمانی که دستورالعمل های نوشته شده (در مقابل کلامی) و در میان آمریکایی ها (در مقابل استرالیایی ها). این نتایج با نظریه های خاصی از فریب گرایی درونی سازگار است و با دیگران، برخلاف آنهایی که بر برخی از فرآیندهای روانشناختی مستقل از زمینه، مستلزم تلاش برای افزایش اعتماد به نفس بعد از صرف دسته بندی اجتماعی و بی نظمی تکامل یافته هستند، تناقض دارد. این مطالعه همچنین نشان دهنده کاربرد همکاری های مشارکتی است، به ویژه هنگامی که مسائل مربوط به تکرارپذیری بوجود می آیند.