Peroxisomal metabolism and oxidative stress

پراکسیزوم ها اندروئید های فراوان و چند منظوره هستند که عمدتا به دلیل نقش آنها در متابولیسم لیپید های سلولی شناخته شده اند. همانطور که بسیاری از آنزیم های پراکسیومال، واکنش های بازسازی واکسن را به عنوان بخشی از عملکرد طبیعی خود تکرار می کنند، این ارگانل ها نیز به طور فزاینده ای به عنوان تنظیم کننده های بالقوه مسیرهای سیگنالینگ مرتبط با استرس اکسیداتیو شناخته می شوند. این به نوبه خود نشان می دهد که اختلال عملکرد پراکسیوم نه تنها با اشتباهات متداول متداول متابولیسم پراکسسیومال همراه است، بلکه با بیماری های مرتبط با سن بیشتر از جمله تولید عصبی، دیابت نوع 2، و سرطان نیز مرتبط است. این بررسی در نظر دارد به ارائه یک تصویر جامع از نقش پیچیده پراکسیزم های پستانداران در متابولیسم مجدد سلول های سرطانی کمک کند. ما تاکید می کنیم که چگونه متابولیسم پراکسسیوم ممکن است به قابلیت زیست پذیری واسطه های مهم استرس اکسیداتیو کمک کند، با تاکید خاص بر گونه های اکسیژن واکنشی. علاوه بر این، خواص بیولوژیکی فرستنده های سیگنال از پراکسیسوم را بررسی می کنیم و بحث می کنیم که چگونه این مولکول ها می توانند واکنش های بیولوژیکی مختلفی را در میان بگذارند. علاوه بر این، ما در حال بررسی مفاهیم در حال ظهور است که پراکسیسیم ها و میتوکندری ها یک رابطه حساس با سرطان زا پیچیده دارند و در تصمیم گیری های سلولی سلول همکاری می کنند. این امر به ویژه در مورد مرگ و میر ناشی از عملکرد پراکسسیوم که مربوط به پیری سلولی، پیری ارگانیسم و ​​بیماری های مرتبط با سن است، مرتبط است.