Analogon au secours du sens de la vie dans la maladie d'Alzheimer

بیماری آلزایمر یک بیماری ارگانیک مغز است که منجر به اختلالات شناختی می شود. درگیری های درون روانشناختی و فرآیندهای ناکامل تراکم زودهنگام می تواند روند بیماری را بدتر کند. فراخوانی بعضی از علائم مزمن میتواند حوادث دردناک در زندگی شخصی را مجددا فعال کند و با فردی که عواقب شدید و گاه غیرقابل تحمل دارد مقابله کند. اختلالات زبان و افساگی بیان این رنج را تحمل می کنند، اما این مشکلات را می توان از طریق هنر درمانی گذراند. در این مقاله، ما یک مورد بالینی از عزاداری جزئی در فرد مبتلا به زوال عقل را ارائه می دهیم تا تأثیرات تعاملات احساسی را که با تحریک خاطرات دردناک در مسیر بیماری و ارائه پیشنهادات درمانی مطرح شده است، توضیح دهیم. هنر درمانی امکان ساخت اشیاء نمادین یا آنالوگها را فراهم می کند، پشتیبان بازسازی معنای زندگی است. در حالی که فرآیندهای نماد سازی هنگامی که فراخوانی یک شیء واقعی را از دست می دهند، امکان پذیر نیست، اما سایر شیوه های سازمان معنا و مفهوم گام به گام یک طرفه مانند افساسی و مشکلات روایت است. ساختن معنای آن، عناصر ظاهری را شامل می شود، بدین ترتیب یک آنالوگ برای یک شیء گمشده و غایب جایگزین می شود که برای بازگشت به آن بسیار دشوار است.