Wildlife Conservation on the Rangelands of Eastern and Southern Africa: Past, Present, and Future

هدف ما ارزیابی وضعیت پستانداران بزرگ بومی مرتعی در کشورهای شرق و جنوب آفریقا بود که با تمرکز بر استراتژی های حفاظت از حیوانات، زیستگاه های مراتع آنها و افرادی که در این منطقه زندگی می کردند، بهره مند شدند. مراتع شرقی و جنوب آفریقا برای حمایت از تنوع و فراوانی از پستانداران بزرگ به شمار می روند. این میراث حیات وحش با تغییر جمعیت، افزایش شکار، تقلیل زیستگاه و گرمایش جهانی تهدید می شود، اما دلایل خوش بینی وجود دارد. پس از کاهش شدید از 1970 تا 1990 در سراسر آفریقا، جمعیت حیات وحش در بعضی از کشورها به دلیل مشوق های شکار ورزشی و اکوتوریسم افزایش یافته است. پارک های ملی و حوزه های حفاظت شده که در حفظ جمعیت های حیات وحش آفریقا بسیار مهم هستند، افزایش و محافظت بیشتری دارند. در طول 50 سال گذشته، تعداد پارک ها دو برابر شده است و مناطق چندین پارک گسترش یافته است. مشکل عمده این است که بیش از 20 درصد از پارک های ملی و ذخایر اختصاص داده شده برای حیات وحش به اندازه کافی از شکار گاو محافظت نشده اند. کشورهای جنوب آفریقا که در آن حیات وحش به تازگی رشد یافته است، برنامه های شکار و اکوتوریسم قوی دارند که از لحاظ اقتصادی از صاحبان مالکیت خصوصی برخوردار است. تحقیقات قابل توجهی نشان می دهد جوامع روستایی وابسته به مراتع می توانند برای مشارکت در برنامه های حفاظت از پستانداران بزرگ، انگیزه دهند تا از لحاظ اقتصادی از گردشگری حیات وحش، شکار ورزشی و فروش قانونی محصولات جانبی حیوانی بهره مند شوند. برنامه های حفاظت از حیات وحش مبتنی بر جامعه می توانند از لحاظ اقتصادی و زیست محیطی در حفظ و تقویت تنوع زیستی حیات وحش آفریقایی، از جمله راین، فیل ها و شیرها موثر باشند. شکارچیان وحشی وحشی با کمترین میزان ممکن برای جیره و شکار ممکن است جایگزین اقتصادی مناسب برای سیستم های تولید دامداری سنتی در برخی مناطق باشند. با این حال، در بسیاری از موارد، چرخه مصرف علوفه و حیوانات خانگی به طور موثر تر از استفاده از خوراک دام و مناظر می تواند منجر به تنوع درآمد و کاهش خطر شود.