Critical transition in critical zone of intensively managed landscapes

گسترش و تشدید چشم اندازهای مدیریت شده برای کشاورزی منجر به شدت ناخواسته جهانی شده است، از جمله تخریب زمین های زراعی و ائتروفیکی در دریافت آبهای سطحی. روشهای مدرن کشاورزی به طور مستقیم به منابع قابل توجهی از انرژی مستقیم و غیرمستقیم انسان به وسیله ماشین آلات کشاورزی و شیمیایی وابسته است که باعث عدم تعادل بین نرخ های افزایش فرآیندهای بیوگرافی و شیمیایی مربوط به تولید و میزان پسزمینه فرایندهای طبیعی شده است. ما بیان می کنیم که چگونه این عدم تعادل از طریق وابستگی عمیق بین کربن، خاک، آب، مواد مغذی و فرایندهای زیست محیطی به دست می آید و منجر به انتقال حیاتی منطقه بحرانی و ایجاد روابط متقابل و وابستگی های شدید و مسیرهای تکاملی می شود. درک این سازمان های جدید و عملکرد منطقه بحرانی برای توسعه شیوه های کشاورزی پایدار و نظارت بر محیط زیست حیاتی است.