Using complexity science and negotiation theory to resolve boundary-crossing water issues

بسیاری از مسائل مدیریت و مدیریت آب پیچیده است. پیچیدگی این مسائل مربوط به عبور از مرزهای چندگانه است: سیاسی، اجتماعی و قضایی، و همچنین فیزیکی، زیست محیطی و زیست شناسی. حل و فصل این مسائل معمولا به تعاملات بسیاری از احزاب با ارزش ها و منافع متناقض در سراسر مرزها و مقیاس های متعدد برای تصمیم گیری نیاز دارد. وابستگی متقابل و بازخورد در میان متغیرهای تعاملی، فرایندها، بازیگران و موسسات دشوار است و پیش بینی آنها مشکل است. بنابراین، تصمیم گیری مربوط به مشکلات پیچیده آب نیاز به مشروعیت و سازگاری دارد. این مقاله بر مبنای تعدادی از ایده ها از علم پیچیدگی و نظریه مذاکرات است که می تواند به پیچیدگی و مشکلات مدیریت اختلافات آب و هوایی مرزی رسیدگی کند. آن را با چارچوب دیپلماسی آب آغاز می کند که طی چند سال گذشته توسعه یافته و آزمایش شده است. سپس، آن را از سه ایده کلیدی از علم پیچیدگی (وابستگی متقابل و وابستگی، عدم اطمینان و بازخورد؛ ظهور و انطباق) و سه نظریه مذاکرات (شناسایی و مشارکت ذینفع، یافتن حقایق مشترک و ایجاد ارزش از طریق تولید گزینه) استفاده می کند تا نشان دهد که چگونه کاربرد این ایده ها می تواند به افزایش اثربخشی مدیریت آب کمک کند.