Hydrogeomorphic processes and scaling issues in the continuum from soil pedons to catchments

شناخت پدیده های هیدرولوژیکی یکپارچه در حوزه های آبریز به علت ماهیت تقسیم داده های فیزیکی و هیدرولوژیکی خاک دشوار است، زیرا این پشته ها معمولا از پانون ها یا توطئه های کوچک استخراج می شوند. طرح رواناب و لیزیمتر یا مطالعات مقیاس پدان، پیچیدگی جاده های سطحی و زیر سطحی را در تپه های تپه ای نشان نمی دهد. از آنجاییکه نتایج پانون / مقیاس مقیاس به راحتی قابل انتقال به مقیاس های تپه و ساحلی نیست، رویکرد های نظری و تجربی برای تعیین پویایی هیدرولوژیکی براساس چنین داده های مقیاس نقطه ای به پارامترها و فلوئر ها بیش از حد یا کم اهمیت است. جریان رسوب رسوب منطقه، اندازه گیری شده در طوفان به طور معمول (اما نه همیشه) از قطعه های کوچک به تپه های بلند به علت رسوب رسوب و دوباره نفوذ جریان زمین در مناطق محلی کاهش می یابد. در مقیاس وسیع تر، تصفیه مجدد رسوبات که قبلا ذخیره شده است، این تعمیم را پیچیده می کند، زیرا ممکن است توسعه سیستم های ریل و گلوله با غلظت جریان غرقابی در آن صورت گیرد. مقدار تلفیق تلفات و تلفات رسوب در کانالها، چالش های زمانی و مکانی مختلفی را در بر می گیرد و باید در مقیاس حوزه آبریز مورد ارزیابی قرار گیرد. مقیاس سازی مبتنی بر فرایند نیاز به یکپارچه سازی بیش از حد از مفاهیم و رویکردهای مختلف هیدروژئومورفیک دارد. مطالعات اقیانوس اطفاء حریق، که در آن فرآیندها در مقیاس های مختلف مورد نظارت قرار می گیرند، نشان دهنده فرصتی است برای نشان دادن الگوهای مختلف مکانی و زمانی آب و رسوب. وابستگی به مقیاس فضایی ذاتا در بسیاری از مطالعات هیدرولوژی پدیده و حوضه را می توان با استفاده از مفاهیم هیدروژئومورفیک، متدولوژیکی و ارتباطی نشان داد که چگونه پارامترهای هیدرولیکی خاک، کنترل های ژئومورفیک و مسیریابی آب / رسوب از تکه تا تپه تا مقیاس آبریز تغییر می کنند. خودسازماندهی حاصل، وابستگیهای فضایی و زمانی را ایجاد می کند و یک پارادایم را برای درک بهتر، مدل سازی و ارزیابی اثرات مدیریت بر روی جریان های آب و رسوب و مسیرهای پیوسته از توطئه ها به حوضچه ها فراهم می کند.