Changes in concentration of visfatin during four weeks of inpatient treatment of alcohol dependent males

IntroductionVisfatin is a protein which belongs to the adiponectines, and exhibits insulinomimetic properties. A high concentration of visfatin may be directly related to an ongoing inflammatory process in the body. The aim of this study was to assess changes in the concentration of visfatin in relation to the intensity of alcohol craving and selected clinical characteristics in patients with alcohol dependency.Materials and methodsThe thirty-seven males enrolled in the study had been hospitalised due to alcohol dependence in the addiction treatment unit. In the first week and after four weeks of treatment, clotted blood samples were obtained to determine the concentration of visfatin and other biochemical parameters. Next, patients were divided into two groups – group 1 with a decrease and group 2 with an increase in the concentration of visfatin during the four weeks of treatment. The study used a socio-demographic and clinical scale, the Short Alcohol Dependence Data questionnaire (SADD) and an analogue alcohol craving scale. Additionally, the study considered measurements of waist-to-hip circumference ratio (WHR) and biochemical blood parameters.ResultsThere was a statistically significant difference between group 1 and group 2 in the concentration of visfatin (35.5 ng/ml vs 146 ng/ml) after four weeks of inpatient alcohol dependence treatment.DiscussionPerhaps different pathophysiological processes were taking place (including inflammatory response) in patients with high and low visfatin concentration in the initial stage of the trial.ConclusionsThe dynamic of change in the concentration of visfatin during four weeks of abstinence is not associated with a reduction in craving for alcohol at the time and is associated with alcohol drinking and liver functioning.

StreszczenieWstępWisfatyna jest białkiem (adipokiną), które wykazuje właściwości insulinomimetyczne. Wysokie stężenie wisfatyny może być związane z toczącym się w organizmie procesem zapalnym. Celem badań była ocena zmian stężenia wisfatyny w odniesieniu do doświadczania głodu alkoholowego i wybranych zmiennych klinicznych u osób uzależnionych od alkoholu.Materiał i metodyW badaniu uczestniczyło 37 mężczyzn hospitalizowanych z powodu uzależnienia od alkoholu. W pierwszym oraz czwartym tygodniu leczenia pobrano krew do oznaczeń stężenia wisfatyny i innych parametrów biochemicznych. Badane osoby zostały podzielone na dwie grupy – grupa 1 ze spadkiem i grupa 2 ze wzrostem stężenia wisfatyny podczas czterech tygodni hospitalizacji. U badanych oceniono zmienne socjodemograficzne, kliniczne, głębokość uzależnienia od alkoholu (SADD), nasilenie głodu alkoholowego (skala analogowa 0-10) oraz WHR (waist-to-hip circumference ratio) i parametry biochemiczne krwi.WynikiWykazano znamienną statystycznie różnicę w stężeniu wisfatyny między grupą 1 a grupą 2 (35,5 ng/ml vs 146 ng/ml) po 4 tygodniach leczenia odwykowego.DyskusjaPrawdopodobnie u pacjentów z wysokim i niskim stężeniem wisfatyny w początkowym etapie leczenia (abstynencji) zachodziły odmienne procesy patofizjologiczne (w tym mniej lub bardziej zaznaczona odpowiedź zapalna).WnioskiDynamika zmian stężenia wisfatyny podczas co najmniej czterech tygodni abstynencji nie jest związana z redukcją głodu alkoholowego w czasie, lecz ze spożywaniem alkoholu i funkcją wątroby.