دانلود مقالات ISI درباره یاد زدودگی + ترجمه فارسی

یادزُدودگی گونه‌ای از اختلالات حافظه‌ای است. یادزدودگی ناتوانی ناقص یا کامل در یادآوری تجربه‌های گذشته ‌است. برخی از داروها مانند بنزودیازپینها می‌توانند یادزدودگی ایجاد کنند. یادزدودگی وضعیتی که شخص نمی تواند خاطرات گذشته را به یاد آورد مانند دوشیزه ای که اسم یا آنچه را که در ایام کریسمس در گذشته اتفاق افتاده است فراموش کرده است، اما آنها ممکن است جوک یا لطیفه ای که برادرشان چند ثانیه قبل برایشان تعریف کرده فراموش نکرده و به خاطر می آورد. این مثال نمونه عملی از یادزدودگی پس گستر می باشد. این عارضه یک وضعیت موقتی است و فقط یک بخش از تجربه شخصی مانند حافظه فوری را در بر می گیرد. یکسری از علل یادزودکی شامل آسیب روانی به مغز، ضربه سر یا حالتی مانند غده مغزی، یک ضربه سکته مغزی، یاورم مغزی می باشد. تعاریف زیادی وجود دارد که انواع متفاوتی از یادزدودگی را در بر می گیرد. درمان: یادزدودگی ایجاد شده توسط ضربه به سر معمولا به طور کامل بهبود می یابد و وظیفه ی اصلی درمان پزشکی حفظ کردن سلامتی بیمار در مرحله حاد است. برخی موارد ایجاد شده توسط تومور یا عفونت را می توان با دارو یا جراحی درمان کرد یا برخی نشانه ها را برطرف کرد. درحال حاضر درمانی برای جلوگیری یا کند کردن روند تباهی نورون هایی که موجب زوال عقل پیری می شوند وجود ندارد. انواع یادزدودگی: 1- یادزدودگی پیش گستر: ناتوانایی در به خاطر آوردن حوادث در حال انجام بعد از حادثه آسیب پذیر یا حمله بیماری که سبب یادزدودگی می شود. 2- یادزدودگی هیجانی / هیستریایی: از دست دادن حافظه که بر اثر آسیب روانی ناشی می شود این عارضه معمولاً یک حالت موقتی است. 3- فراموشی اختصاصی: ناتوانی در به خاطر آوردن یک حادثه خاصص. 4- نشانگان "سندرم" کورساکوف: فردی که به طور بی رویه الکل مصرف می کند حافظه خود را از دست می دهد. 5- یادزدودگی هیپنوتیسمی: از دست دادن حافظه در یک وضعیت هیپنوتیسمی ادامه می یابد؛ این وضعیت می تواند شامل ناتوانی در به خاطر آوردن حوادثی باشد که در طی مدت هیپنوتیسم رخ داده است و یا ناتوانی در به خاطر آوردن اطلاعاتی که در حافظه بلند مدت ذخیره شده است. 6- یادزدودگی پس گستر: ناتوانایی در به خاطر آوردن حوادثی که قبل از رویداد آسیبی یا حمله بیماری که سبب یادزددگی شده است، می باشد. 7- یادزدودگی کلی گذرا: در این عارضه حافظه بی اختیار و به طور خود به خود از دست می رود که می تواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد؛ معمولاً این عارضه در افراد میانسال دیده می شود.