دانلود مقالات ISI درباره دید دوچشمی + ترجمه فارسی

دید دوچشمی گونه‌ای از بینایی است که در آن جانور می‌تواند از هر دو چشم (به طور مستقل) در بینایی بهره ببرد. این وضعیت نیازمند نظم دقیقی از اپتیک بسیار پیشرفته، مهارتهای حرکتی و پردازش نورولوژیک می باشند. زمانی این اتفاق می افتد که هر دو چشم با هم بکار گرفته شوند و توانایی دیدن قسمت های مشابهی از فضای بینایی را داشته باشند. توانایی تفکیک (حدت بینایی) هر دو چشم نیزباید مشابه بوده و باعث ایجاد تصاویر کورتکسی قابل مقایسه ای در نواحی متناظر باشند. چشم ها هر کدام باید توانایی فیکساسیون بر روی تصاویر را داشته و سیستم حرکتی چشم نیز باید توانایی حرکت چشم ها با سرعت و دقت برای دریافت تصاویر در موقعیتهای مختلف را داشته باشد سرانجام سیستم دید دو چشمی باید دو تصویر را بر روی هم منطبق کرده تا اینکه هر دو درک منجر به درک واحد شود. نمونه‌ها: ‌ برخی جانوران بخصوص آنهایی که شکار می‌شوند، معمولاً چشم‌های خود را در دو جهت مختلف می‌گذارند تا میدان دید گسترده‌تری داشته باشند از آن جمله می‌توان به خرگوش، گاومیش‌های آسیایی و شاخ‌درازان اشاره کرد. حتی برخی پرنده‌ها بدون آنکه مجبور باشند چشمان خود را تکان دهند میدان دید ۳۶۰ درجه دارند. دید دوچشمی جانوران درنده‌ای که چشمانشان در جلوی صورتشان است، بیشتر صرف بهتر دیدن نقطه روبرو می‌شود و آنها از میدان دید کوچکتری برخوردارند. ناگفته نماند که چشمانی که در جلوی صورت مهره داران وجود دارد بسیار تکامل یافته و متنوع است و به آنها امکانات زیادی می‌دهد تنها سه دسته از مهره داران وجود دارد که چشمانشان کاملاً رو به جلو در صورتشان است این سه گروه عبارتند از: نخستی‌سانان، گوشت‌خوارسانان و پرندگان شکاری. برخی جانوران شکارچی مانند نهنگ عنبر و نهنگ قاتل با اینکه احتمالاً از دید دوچشمی برخوردارند اما چشمانشان در دو سوی سرشان قرار گرفته است. جانورانی مانند خفاش میوه‌خوار که لزوماً شکارچی نیستند و برخی از نخستی‌سانان که چشمان روبرو دارند برای درک بهتر از عمق و گرفتن و چنگ انداختن به یک شاخه یا غذا از دید دوچشمی خود بهره می‌برند. البته معمولاً جانورانی که چشمشان در جلوی صورتشان است چشم‌ها را در یک زاویه حرکت می‌دهند.