دانلود مقالات ISI درباره قرنیه + ترجمه فارسی

قرنیه (Cornea) قسمتی شفاف از کره چشم است که در قسمت جلویی (قدامی) کره چشم قرار دارد و روی آن را بطور طبیعی لایه ای از اشک می پوشاند. قطر قرنیه 12-11 میلی متر می باشد و شفافیت آن بخاطر عدم وجود رگهای خونی دربافت آن است. برای تغذیه سلولهای موجود در بافت قرنیه مواد غذایی از طریق مایع زلالیه که در فضای پشت قرنیه قرار دارد وارد بافت قرنیه می شوند و اکسیژن لازم نیز جهت سوزاندن مواد غذایی از طریق اشک چشم که روی قرنیه را پوشانده وارد بافت قرنیه می شود. قرنیه مانند شیشه پنجره داخل چشم را از محیط خارج جدا می‌کند و دو وظیفه مهم دارد: یکی آنکه پرتوهای نور را به داخل چشم هدایت کند و آن‌ها را روی پرده شبکیه متمرکز کند، دوم آنکه از ساختمان‌های داخل کره چشم محافظت نماید. برای آنکه نور بتواند وارد چشم شده و به پرده شبکیه برسد ابتدا باید از قرنیه عبور کند؛ بنابراین شفاف بودن قرنیه اهمیت زیادی در بینایی دارد. نور پس از عبور از قرنیه و عدسی چشم به شبکیه می‌رسد تا در آنجا تصویر تشکیل گردد و پس از فعل و انفعالاتی، اطلاعات این تصویر بصورت امواج الکتریکی-عصبی به مغز منتقل گردد و فعل بینایی کامل گردد. قرنیه قسمت شفاف و شیشه مانند جلوی چشم می‌باشد که مقطعی از یک کره یا یک جسم بیضوی منظم است که از ورای آن قسمت رنگی چشم یعنی عنبیه دیده می‌شود. در واقع رنگ چشم وابسته به عنبیه است که از فردی به فرد دیگر متفاوت می‌باشد و قرنیه کاملا شفاف است. نور پس از عبور از قرنیه و عدسی چشم به شبکیه می‌رسد تا در آنجا تصویر تشکیل گردد و پس از فعل و انفعالاتی، اطلاعات این تصویر بصورت امواج الکتریکی- عصبی به مغز منتقل گردد و فعل بینایی کامل گردد. هر گونه اختلالی که در این مسیر بروز نماید سبب کاهش بینایی می‌شود. قرنیه اولین عنصر در این مسیر می‌باشد و وجود یک قرنیه شفاف و با شکل هندسی منظم، لازمه اصلی بینایی است. دراثر بعضی از بیماریها و عفونتهای چشم، تروما (ضربه)، سوختگیهای شیمیایی و اعمال جراحی، قرنیه شفافیت خود را از دست می‌دهد و در سر راه عبور نور اختلال ایجاد می‌گردد. از این گروه می‌توان از عفونتهای میکربی قرنیه، تبخال چشمی، تراخم، دیستروفی‌های قرنیه (نوعی بیماری ارثی که سبب کدورت قرنیه می‌گردد) و پارگی قرنیه ناشی از ضربه را نام برد. در برخی دیگر از بیماریهای چشم و یا اعمال جراحی، قرنیه ممکن است شکل هندسی منظم خود را از دست بدهد و باز هم در انکسار طبیعی نور اختلال ایجاد می‌گردد. سردسته این گروه، بیماری قوز قرنیه یا کراتوکونوس (Keratoconus) می‌باشد.