دانلود مقالات ISI درباره اندازه گیری عملکرد + ترجمه فارسی

اندازه گیری عملکرد (PERFORMANCE MEASUREMENT) به عنوان یک موضوع عمومی، عملکردهای مختلف موجود در صحنه کسب و کار را شامل می شود. عملکردهایی که هم مربوط به سازمان و هم مربوط به واحدها، فرایندها، افراد، مشتریان و یا پیمانکاران آن است. برای این که سازمان ها از عملکرد خود به درستی آگاه شوند و اقدامات لازم را برای بهبود انجام دهند، نخست باید بتوانند عملکردشان را به درستی اندازه گیری کنند. برای اندازه گیری عملکرد سازمان ها الگوهای مختلفی وجود دارد؛ الگوهایی نظیر الگوی سینک و تیوتل، کارت امتیازی متوازن، هرم عملکرد، منشور عملکرد، ماتریس اندازه گیری عملکرد، مدل های تعالی سازمانی و. . . اندازه گیری عملکرد ازعواملی است که تمام سازمانها به نحوی آن را انجام می دهند. سازمانها ممکن است آن را به طور سیستماتیک و کامل ویا به دلیل خاصی بطور سطحی انجام دهند. اندازه گیری عملکرد هدف مهمی است که قضاوت و تصمیم گیری را ممکن می سازد و استفاده کارا از نتایج آن سبب بهبود کلیه فرآیندهای سازمان می گردد. از آنجا که اندازه گیری عملکرد به عنوان چراغ راه و هدایت گر کلیه فعالیتهای مدیریتی مطرح است و رشد و توسعه پایدار سازمانها و موسسات کشور و پیامد‌ آن یعنی رشد اقتصاد ملی مرهون سنجش، اندازه گیری، تجزیه وتحلیل، مقایسه و انجام اقدامات لازم و ضــروری در ایــن زمینــه است، مبحث اندازه گیری عملکرد روز به روز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار شده است. شاخصهای مورداستفاده برای اندازه گیری عملکرد باید حداقل دارای ویژگیها و مشخصات زیر باشد: الف - خاص و معین باشد: یعنی شاخص، شاخص اندازه گیری عملکرد واحد موردبررسی (شرکت، فرایند، واحد و فرد) بوده و اختصاص به آن داشته باشد. مثلاً شاخص افزایش یا کاهش تولید اساساً ارتباطی با عملکرد واحد کنترل کیفیت ندارد، بنابراین، نمی تواند به عنوان شاخص این واحد تلقی شود. ب - قابل اندازه گیری باشد: هر شاخصی که شناسایی می شود باید قابل اندازه گیری و سنجش بــاشد و چنانچه نتوان شاخص را اندازه گیری کرد عملاً نمی توان از آن استفاده کرد. مثلاً ممکن است شاخص روحیه کارکنان را نتوان اندازه گیری کرد، ولی می توان نرخ ضایعات تولید را موردسنجش قرار داد. ج - قابـل حصــول و دست یـافتنی باشد: هدف گذاری برای شاخص باید قابل حصول و دست یافتنی باشد، ازاین رو در هدف گذاری برای هر شاخص بایستی توجه داشت که اهداف تعیین شده قابل حصول باشند. مثلاً ممکن است نتوان ضایعات تولید را از 50% به صفر رساند ولی امکان حصول به 4% ضایعات عملی و امکانپذیر است. د - واقعی و حقیقی باشد: شاخصها باید با ماموریتها، وظایف واحدها و فرایندها مرتبط باشند. ازسوی دیگر در شناسایی شاخصها لزوماً تعداد و کمیت آنها مهم نیست بلکه کیفیت شاخصها نکته بسیار مهمی است که باید به آن توجه داشت. ه - دارای محدوده زمانی معینی باشد: هر شاخص باید در یک محدوده یا بازده زمانی موردسنجش و ارزیابی قرار بگیرد. در این میان تعیین محدوده زمانی شاخصها به عوامل متعددی مثل نوع و ماهیت شاخص، ارتباط آن با سایر شاخصها به وجود یا عدم وجود اطلاعات موردنیاز، فواصل جمع آوری و استخراج داده ها و اطلاعات موردنیاز و. . . ارتباط دارد. و - وجود اطلاعات موردنیاز برای سنجش و اندازه گیری شاخصها: هر شاخص زمانی مفید و مطلوب است که اطلاعات و داده های موردنیاز برای سنجش و اندازه گیری آنها دراختیار باشد. از این رو هر شاخص حتی اگر کامل، مناسب و فرموله باشد چنانچه اطلاعات لازم برای سنجش آن دردسترس نباشد عملاً ازنظر ما کیفیت لازم برای استفاده و کاربرد را نخواهد داشت.